Ερήμην μου Δημιουργός: Μαρία Χ., Μαρία Χατζηγιάννη Ελάχιστος φόρος (;) τιμής στον Δάσκαλό μου.. που γιορτάζει σήμερα !!! Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info Ερήμην μου
Στον Τάσο Σαμαρτζή...
Με τάϊσαν το κώνειο.. αντί για μάνας γάλα
Και ρίζωσαν στην σάρκα μου μονάχα αστραπές
Σαν αγκαλιάζω άνθρωπο.. σπαράζει από το κλάμμα
Εκεί που ήλιους έσπειρα.. θερίζονται βροχές...
Με κοίμησαν σ' ακάνθινες.. καλοκαιριού αιώρες
Με πλήθος νυχτολούλουδα.. να κλέβω ευωδιές
Να ορέγομαι μες στην ζωή τις μυρωμένες μπόρες
Να μπαίνω σ' ένα σήμερα.. να βγαίνω σ' ένα χτες...
Με χάϊδεψαν με νύχια αδρά.. καλά ακονισμένα
Και βάφτισα.. αγάπη μου.. τον ίδιο τον καημό
Βυθίστηκα στην τάφρο τους.. μα έχασα εμένα
Και πάντα τρόπο γύρευα για να αναστηθώ...
Κι αν χάθηκα στα πέλαγα.. στα κύματα αν ζούσα
Τον δρόμο βρήκα μοναχή σ' ετούτη τη ζωή
Και πόνεσα.. και πλήρωσα.. το κάθε που ποθούσα
Υπέγραψαν.. ερήμην μου.. δική μου επιταγή...
Μου λέτε να μην δίνομαι.. μα τότε.. τί θα νιώσω;
Σκληρά να ντύνομαι δεσμά.. μια ολάκαιρη ζωή;
Αφήστε με στ' ανθρώπινα τα πάθη να ενδώσω!
Μήτρα.. και μνήμα.. πόθησα.. μια θάλασσα ανοιχτή...
10-9-2007
Στατιστικά στοιχεία
Αναγνώσεις: 339
Σχόλια: 20
Στα αγαπημένα: 7
Ταξινόμηση
Κατηγορίες
Αναμνήσεις & Βιώματα
Ομάδα
Ελεύθερος στίχος - Ποίηση
Επιλογές
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
Μαρία Χ. © 11-09-2007 @ 00:08
Μαρία Χ.
11-09-2007 @ 00:09 "Γιατί είσαι τόσο φοβισμένη
..Και δίνεσαι τόσο εύκολα;" Τ. Σ.
Eridanus (Γιώργος Β...)
11-09-2007 @ 00:13 "Μήτρα.. και μνήμα.. πόθησα.. μια θάλασσα ανοιχτή..."
απο τη μήτρα στο μνήμα και στο ενδιάμεσο τί? μα η ΖΩΗ φυσικά που όντως είναι θάλασσα ανοιχτή και απρόβλεπτη...
CHЯISTOS P
11-09-2007 @ 00:15 Απο τα πιό φοβερά σου κομμάτια είναι αυτό, καλή μας Μαρία ! Μου σηκώθηκε η τρίχα !
Εξαιρετικό και αγαπημένο κι αυτό σαν και σένα ! !
ivikos
11-09-2007 @ 00:17 κάθε κελάρυσμα είναι πανέμορφο, κι αυτό μοιάζει με κελάρυσμα ψυχής, μπράβο σου
Spartinos
11-09-2007 @ 00:19 ΥΠΕΡΟΧΟ ΜΑΡΙΑ
ΜΕ ΤΟ ΧΡΗΣΤΟ Π
Paxatouridis
11-09-2007 @ 00:22 αισθητική πανδαισία...
και οι έννοιες να παλεύουν πανέμορφα να γίνουν υπαρξιακές..
πολύ καλό, μπράβο...
spil †
11-09-2007 @ 00:32 "Μήτρα.. και μνήμα.. πόθησα.. μια θάλασσα ανοιχτή..."
Καταπληκτικό κι όχι, για μένα, απρόσμενο το πέταγμά σου
σε μοναχικές βουνοκορφές !!!
Μ Π Ρ Α Β Ο !!!
Μαρία Χ.
11-09-2007 @ 00:35 Μην μες λες "καλή μας Μαρία" Χρήστο μου.. μου χτυπάει κάπως.. αγία δεν είμαι...
Μαρία Χ.
11-09-2007 @ 00:38 Δεν είναι μοναχικές οι βουνοκορφές spil.. εξού και το.. απρόσμενο πέταγμα...
justawoman
11-09-2007 @ 00:50 Με τον τελευταίο σου στίχο να κυριαρχεί... είναι όλο μια ωδή στους ανθρώπινους δρόμους των ανήσυχων πνευμάτων!
(Μην το σκεπάσεις με άλλα, σήμερα... δώσε ευκαιρίες στους αναγνώστες σου Μαρία)
Μαρία Χ.
11-09-2007 @ 01:01 Έστω κι αργά.. απάντησα ίσως - εν μέρει - στο χαραγμένο εντός μου.. ερώτημα του Τάσου Σαμαρτζή.. χρόνια πριν... Δάσκαλέ μου...
Μαρία Χ.
11-09-2007 @ 01:10 Παχατουρίδη μου.. αν δεν γίνουν υπαρξιακές τελικά.. μήπως δεν έχουν κανένα νόημα;;...
vas
11-09-2007 @ 02:14 πολύ ωραίο Μαρία...
(το γάλα μπορεί να ταΐζεται το κώνειο όμως όχι...
βρες κάτι άλλο... χτυπάει άσχημα...)
Καταχάλης
11-09-2007 @ 03:04 Μου λένε να μην δίνομαι.. μα τότε.. τί θα νιώσω;
Σκληρά να ντύνομαι δεσμά.. ολάκαιρη ζωή;
Αφήστε με στ' ανθρώπινα τα πάθη να ενδώσω
Μήτρα.. και μνήμα.. πόθησα.. μια θάλασσα ανοιχτή...
Μια στροφή κατακλείδα που μιλά στου καθενός μας την ψυχή...
Σ' ευχαριστούμε Μαρία..
Μαρία Χ.
11-09-2007 @ 20:55 Στίχοι: Τάσος Σαμαρτζής
Μουσική: Νότης Μαυρουδής
Πρώτη εκτέλεση: Ελένη Βιτάλη
Άλλες ερμηνείες: Άλκηστις Πρωτοψάλτη
Μες στο φτηνό ξενοδοχείο και στα σεντόνια των πολλών
μες σε καθρέφτες δίχως μνήμη θα ξεκινήσουμε λοιπόν
γλιστρούν τα όνειρα στον ύπνο όπως τα τρένα στο σταθμό
και στην ανάσα σου γυρεύω κάποιο αρχαίο σκηνικό
Ίσως φταίνε τα φεγγάρια που ‘μαι τόσο μοναχή
νιώθω πως γερνώ τα βράδια και χρωστάω στη ζωή
ίσως φταίνε τα φεγγάρια και πολλοί με λεν τρελή
που όλο ψάχνω στα σκοτάδια μήπως κάτι και συμβεί
ίσως φταίνε τα φεγγάρια ίσως πάλι φταις κι εσύ
Μια αχτίδα φως περνά τις γρίλιες και σβήνει αυτά που γίναν χθες
πώς μπλέκουν λέω οι ιστορίες και των ανθρώπων οι τροχιές
μες στο φτηνό ξενοδοχείο και στα σεντόνια των πολλών
μες σε καθρέφτες δίχως μνήμη θα τελειώσουμε λοιπόν
Ίσως φταίνε τα φεγγάρια που ‘μαι τόσο μοναχή
νιώθω πως γερνώ τα βράδια και χρωστάω στη ζωή
ίσως φταίνε τα φεγγάρια και πολλοί με λεν τρελή
που όλο ψάχνω στα σκοτάδια μήπως κάτι και συμβεί
ίσως φταίνε τα φεγγάρια ίσως πάλι φταις κι εσύ
----------------------------------------------------------------------------------
Σ' ευχαριστώ Τάσο μου.. που τόσο ασύστολα.. - και τόσο θερμά συνάμα - .. απάντησες σε μιαν απλή (?) μου ερώτηση εκείνη τη νύχτα στον Batman.. και έτσι απλά μου εκμυστηρεύθηκες πώς έγραψες αυτό το αριστούργημα...
Λύχνος του Αλλαδίνου
12-09-2007 @ 00:25 ...Πραγματικό...άγγιγμα ψυχής...Υπέροχο Μαρία μου, μας έχεις συνηθίσει βέβαια στις κορυφές, μα τούτο εδώ είναι από μόνο του...βουνό...σπάνια βγάζει κανείς την κραυγή του με τόσο μοναδικό τρόπο...
Μαρία Χ.
20-09-2007 @ 16:08 http://www.youtube.com/watch?v=T0Pfb-vreWk
elpidakwstopoulou
11-03-2009 @ 00:39 Μου λέτε να μην δίνομαι.. μα τότε.. τί θα νιώσω;
Σκληρά να ντύνομαι δεσμά.. ολάκαιρη ζωή;
Αφήστε με στ' ανθρώπινα τα πάθη να ενδώσω!
Μήτρα.. και μνήμα.. πόθησα.. μια θάλασσα ανοιχτή...
είναι πολύ δυνατό κομμάτι !! μπράβο Μαρία !!!!
agrafos
11-03-2009 @ 08:36 φοβερο πραγματικα
χρηστος καραμανος
11-03-2009 @ 14:59 Μου λέτε να μην δίνομαι.. μα τότε.. τί θα νιώσω;
Σκληρά να ντύνομαι δεσμά.. ολάκαιρη ζωή;
Αφήστε με στ' ανθρώπινα τα πάθη να ενδώσω!
Μήτρα.. και μνήμα.. πόθησα.. μια θάλασσα ανοιχτή...
Δημοσίευση στο stixoi.info: 22-01-2011 |