Είναι νωρίς κι όλα θολά…

Δημιουργός: kostas71, Μπαρμπαγιάννης Κωνσταντίνος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Μόνη σου ζεις σ’ ένα δυάρι νοικιασμένο
Μ’ ένα παράθυρο που βλέπει ουρανό
Ένα σκοτάδι ζωντανό
Τον εαυτό σου τον κρατάς φυλακισμένο
Μέσα στου φόβου το παράτολμο κενό
Χωρίς θεό…

Σου λένε λόγια που τα παίρνει ο αέρας
Και συμβουλές με καθώς πρέπει συνταγές
Σαν παγωμένες μηχανές
Βγαίνεις τα βράδια μην σε δει το φως της μέρας
Κι από τα δάκρυα ξεβάφουν οι βαφές
Φτηνές στιγμές…

Ένα ταξίδι που δεν έκανες ακόμα
Σαν ένα όνειρο που όνειρα ξυπνά
Σε μία θάλασσα βαθειά
Ψάχνεις να βρεις ότι σου κλέψανε τα χρόνια
Κι όσα αγάπησε αθώα η καρδιά
Γίναν θηλειά…

Οι αποφάσεις είναι δρόμοι μεθυσμένοι
Κι όλες οι σκέψεις μία κόλαση φρικτή
Σαν καταιγίδα η ζωή
Είναι φορές που μοιάζεις να σαι μπερδεμένη
Θέλεις να αγγίξεις της ψυχής σου την ψυχή
Για μια στιγμή…

Μα δεν κατάφερες πολλά
Είναι νωρίς κι όλα θολά…

Δημοσίευση στο stixoi.info: 22-01-2011