Μπερδεμένη στα λόγια

Δημιουργός: poetryf

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Μπερδεύομαι πάντα στ’ ανάμεσο όταν μου μιλάς.
Δένω τις λέξεις σου σφιχτά σαν κομποσκοίνια
να τις φορέσω στο βραχίονα του θεού
μη ξεχαστούν και πέσουν απ’ το στόμα των ανθρώπων.

Και δε με νοιάζει που πολλές φορές
να καταλάβω δε μπορώ πώς θες να νιώσω
Αρκεί που νιώθω και που είσαι εκεί
να ανάβεις το λυχνάρι του μικρού αποσπερίτη
για να μπορώ να σε κοιτώ
τις ώρες που κομπάζεις.
Κι είναι βαθιά η νύχτα όταν κομπάζεις.

Ένα φθαρμένο σ’ αγαπώ
τρίζει στα χείλη τόσο αμήχανα που αντέχω
να πω τον ήχο του σα βέβαιο σπαραγμό
σαν τόσο δα μικρό φωτάκι μες στην άπλα της αιώνιας σκοτοδίνης.

Και προσμετρούμαι ακόμα με το εκούσιο παραμικρό
με ένα ελάχιστο χαμόγελο στα χείλη
την ώρα που σιμώνει αλαφροπατώντας τα χωράφια μας, η θλίψη.

Λατρεύω τη θλιμμένη σου αλήθεια
με τη λατρεία του αποστάτη και του ξένου.

Εγώ που σε γνώρισα
εγώ που σε έζησα.
Εσύ που δεν μ’ είχες.

Εμείς.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 24-01-2011