Ένα θλιμμένο παραμύθι

Δημιουργός: poetryf

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ένα κουτάκι μοιάζει η μνήμη μου
αδειανό
που το γυαλί του το σιγόλιωσε
η λήθη.
Λάθη οι στιγμές μου, όλα ερήμην μου
κενό.
Μια θλίψη όργωσε αυτό το παραμύθι.

Τα όρια μου μια εκτεινόμενη
ενοχή
τρέφω στη χούφτα μου τις ράγες
της ζωής μου.
Και μια χαρά εναλλασσόμενη
βροχή
βρυχάται μέσα μου σαν τρένο της φυγής μου.

Οι επιβάτες μου δεν έχουν πια
φωνή,
τα πρόσωπα τους από μάρμαρο
κι ατσάλι.
Βαθιά κοιμάται η ανθρωπιά
σ’ ένα σκοινί
που χέρια σάτυρων του φέρνουνε τη ζάλη.

Κι όλο γυρνάω σε γνωστούς
προορισμούς
σα μαριονέτα που στο νήμα της
κρεμιέται.
Κι έχω στα χείλη μου λοστούς
κι αφορισμούς
για ένα χαμόγελο που ακόμα σ’ απαρνιέται.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 26-01-2011