Μισώ γιατί οι ανθρωποι μέ κάνoυν άνθρωπο

Δημιουργός: aggelos sigalas, aggelos sigalas

κάτι πού ο φίλος μου ο ήρωας θά απολαύση.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

καί ακούω λύρα

Μούσα μου γονατιστός ήρθα να
σου ζητήσω.
γιά να μπορέσω σήμερα τούς
στίχους μου νά στίσω

κι΄αύτή μέ σιωπή απάντησε.

Διάβασα ένα μυστικό
πού φέρνει αφθονία καί χαρά
κι΄απολαμβάνεις τήν ζωή
όταν ζητάς πολλά .

Μά έγώ ειμαι θλιμμένος
τόσο πού τό απολαμβάνω
καί σύμφωνα μέ τό μυστικό
τόσο μέχρι πού να πεθάνω.


Γιά αύτό .
Τόν ερχομό τής νύχτας καρτέρεψα .
καί είδα πράγματα τής νύχτας
σάν τόν κούκο ταξίδεψα στό καθυστερημένο
ήλιοβασίλεμα καπου εκεί πρός τόν βορρά
πρίν ό ήλιος με τά παράξενα χρώματα
μου στενέψει ξανά τά μάτια.
σε δρόμους πλατιούς περπάτησα περπατητής εκεί
πού κάποτε ήταν βουνά ορκίζομαι
ηταν βουνά τουλάχιστον έτσι φαινόντουσαν ΄
ξένα χείλη είπαν και ξένα χέρια χρησιμοποίησαν
για να εμποδίσουν τους δείκτες του ρολογιού
να πάνε μπροστά .
μόνο ό θάνατος δεν έπαψε να δουλεύει
Καί έγώ ορκίστηκα μέχρι θανάτου να ζώ .!!
ξαφνικά και ό ίσκιος κι αύτός δεν ειναι πιά μουντός.

Αχ τή ωραία πού δεν ύπάρχεις πια
τής αγάπης αλυσίδες έσπασα
και σκέψεις αλλες μες στό μυαλό μου έπιασα.!!!!

καί ανοιξα το παράθυρο πού βλέπει τά βουνά .

Δημοσίευση στο stixoi.info: 28-01-2011