διχασμένο μυαλό

Δημιουργός: χρήστος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

στο χαρτί αραδιάζω στιχάκια
τι ζητώ , τι ποθώ δε γνωρίζω
σκουριασμένα του νου μου τ’ αυλάκια
της ψυχής τα βαθιά δεν ορίζω

μια πως χάνομαι , λέω και πεθαίνω
μα την άλλη ανασταίνομαι πάλι
σαν ηφαίστειο για αιώνες σβησμένο
που ξυπνά και ξερνά γκρίζα αιθάλη

μια σεισμός που επισείει το τρόμο
μια σκιά που τον ύπνο μου σκιάζει
μια νερό που κυλώ πλάι στο δρόμο
μια ποτάμι στο πέλαος που βγάζει

της θαλάσσης την μπλάβη αιγίδα
μια περνώ σαν ριπή απ’ τον ήλιο
και την άλλη γλοιώδη χλωρίδα
να χω ένα βυθό για βασίλειο

αφού γκρέμισα όσα έχτισα, κάστρα
το μυαλό μου λειψό , διχασμένο
σαν μια θέα τ’ ουρανού δίχως άστρα
σαν φεγγάρι μισό, λασπωμένο

Δημοσίευση στο stixoi.info: 29-01-2011