Στην εσχατιά του πάνω κόσμου

Δημιουργός: Αταξίδευτος, Πάνος Τρικαλινός

Ευχαριστώ το στιχομέλος για την έμπνευση... μια αντιπολεμική κραυγή του Ανθρώπου με ένα διαφορετικό αποδέκτη... όταν το έγραφα άκουγα εδώ... http://www.musicwave.gr/e

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Βαρούν τα σήμαντρα σωρό
τα σίδερα θεριεύουνε
από τρανά θηκάρια

να γράφει κόσμου ριζικό
έχει κινήσει από καιρό
σε μαύρα συναξάρια

ματιά μου ρίχνω-τι να δω
όλου του κόσμου το κακό
να καίει σιμά κι αλάργια

πως δε θα το' βλεπα θαρρώ
να περισσεύουνε σπαθιά
να λείπουνε δοξάρια...


[I][B]Στην εσχατιά του πάνω κόσμου
σέρνω δυο χέρια και φωνή
π' εσώθη να παρακαλεί
στους ουρανούς απάνω

Κύρη μου, τα κλειδιά σου δως μου
ας σε θωρούσα για Θεό
να' χεις κουμάντο πια εδώ
άξιο δε σε κάνω...[/B][/I]


Έπεσ' η πρώτη σαϊτιά
αντάμα ήρθανε κορμιά
κι αίμα με το ποτάμι

όπου γυρεύει η ματιά
πόνο ανταμώνει μοναχά
δε βρίσκει ν' αποκάμει

Ήλιε μου, θάλασσα πλατιά
κρύψου και κάμε τα νερά
μαύρο, πικρό κατράμι

που βρήκες Θε μου την καρδιά
κι άνθρωπο θέλεις, έτσι δα
τέτοιο κακό να κάμει...


[I][B]Στην εσχατιά του πάνω κόσμου
σέρνω δυο χέρια και φωνή
π' εσώθη να παρακαλεί
στους ουρανούς απάνω

Κύρη μου, τα κλειδιά σου δως μου
ας σε θωρούσα για Θεό
να' χεις κουμάντο πια εδώ
άξιο δε σε κάνω...[/B][/I]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 29-01-2011