το μονοπάτι της γνώσης (επεισ 19 ) Δημιουργός: marakos poureitzer, ΜΑΡΙΟΣ ΖΑΜΠΙΚΟΣ http://stixoi.info/stixoi.php?info=Collections&act=details&collection=955 Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info Αφού διαβήκανε τρέχοντας το περίτεχνα διακοσμημένο χωλ με τα αρχαϊκά αγάλματα, κατευθύνθηκαν προς τον χώρο που στεγαζόταν το αμφιθέατρο.Τα ξύλινα σκαλοπάτια του ήταν γεμάτα από ακίνητες ανθρώπινες φιγούρες σε διάφορες στάσεις, λες και κάποιο μαγικό χέρι να είχε παγώσει το χρόνο.
Ήταν έξι σχεδόν ώρες σ αυτή την κατάσταση, εκτός από τον υπνωτιστή που τη στιγμή του φαινομένου ,υποβάσταζε τον Λέκτορα και πειραματόζωο να εγκαταλείψει το κτίριο.
Δεν ήτανε γνωστή η διεύθυνση του όταν τον αναζήτησαν, καθώς όλοι όσοι τον γνώριζαν στο Πανεπιστήμιο ήτανε αδύνατον να κινηθούν ή να ψελλίσουν το παραμικρό. Έτσι χρονοτρίβησαν αναζητώντας τον απο σπίτι σε σπίτι, μέσα σε μια αναμπουμπούλα από εκδηλώσεις και πορείες του λαού στους δρόμους της πόλης.
Ο Ερμής που είχε ακολουθήσει την άμαξα ,δεν έπαψε ούτε στιγμή να γαβγίζει ανήσυχος πίσω απ την μεγάλη δρύινη πόρτα της εισόδου, που έκλεισε ερμητικά μπροστά του.Τότε ο υπνωτιστής με την συγκατάθεση του Λέκτορα ,έδωσε την εντολή σ ένα πολιτοφύλακα που τον συνόδευε ,ν απομακρύνει το τετράποδο απ την είσοδο, ώστε να μην ακούγονται τα γαβγίσματα του.
"Ας μη χάνουμε καιρό λέκτορα,η τύχη τους βρίσκεται στα χέρια σου πιά " ψέλλισε φανερά σοκαρισμένος ,παρακαλώντας τον Αμαντέους να ξαπλώσει γρήγορα στο κρεβάτι .
Στη συνέχεια μ ένα μικρό εκκρεμές ,άρχισε απ την αρχή την διαδικασία της ύπνωσης.
Τα μάτια του αναζητητή γλάρωσαν και σύντομα αφέθηκε στο γνώριμο του ταξίδι στο μονοπάτι της αναζήτησης της γνώσης .
"Περίγραψε μου τον χώρο που βρισκόσουνα πριν να σε αφυπνίσω ", ψιθύρισε ο υπνωτιστής στ αυτί του υποκειμένου του, φροντίζοντας ταυτόχρονα να ελέγχει το σφυγμό του.
" Είμαι μαζί μ εκείνους, είναι όλα γαλήνια κι ειρηνικά ... " μουρμούρισε ευχαριστημένα.
"Αυτά τα πλάσματα με τα τεράστια κεφάλια.!.",ψέλλισε κάποια στιγμή, δείχνοντας ολοφάνερα με το κούνημα των φρυδιών την απορία και την έκπληξη του.
"Ποιά είναι αυτά τα πλάσματα ", ρώτησε με αγωνία ο υπνωτιστής.
Τότε εκείνος στράφηκε προς τις φτερωτές οντότητες που είχανε πλέον αναλάβει μόνες τους να επαναφέρουν στη ζωή εκείνο το φυτό και τους έθεσε το ερώτημα που του είχε υποβάλει ο υπνωτιστής " Μα είναι οι..απόγονοι σου ,αγαπητέ αναζητητή ".
Η απάντηση τους τον μπέρδεψε,καθώς ενώ από μακριά έμοιαζαν ανθρώπινα πλάσματα, από κοντά όταν τα πλησίασε ,είχανε την μορφή και τα χαρακτηριστικά παραμορφωμένων εμβρύων.Μια μικρή σχισμή για στόμα και δυό οπές αντί για ρουθούνια, ανύπαρκτα χείλη και υποτυπώδη αυτιά .
Δυο τεράστια μάτια χωρίς φρύδια και καχεκτικά χέρια και πόδια συμπλήρωναν την αποτρόπαια εμφάνιση τους. Ούτε καν κάποιο ρούχο να καλύπτει το κορμί τους, αλλά ούτε και κάτι που να προσδιορίζει το φύλλο τους.Κάποια στιγμή ένα από αυτά τον ακούμπησε φιλικά στον ώμο.
"Με λένε Αρχίλοχο" του συστήθηκε ,χωρίς καν να κινήσει τα χείλη και στο κατόπιν τον οδήγησε σ ένα είδος οχήματος με αμέτρητα ¨"μάτια" που έμοιαζε σαν μύγα, για μια μικρή περιήγηση έξω απ το "μποστάνι".
Ο γέροντας είχε μείνει παρέα με τις φτερωτές οντότητες και τα άλλα πλάσματα ,για να παρακολουθήσει μαζί τους την περισυλλογή των καρπών και δεν έδωσε καν σημασία στην προετοιμασία αναχώρησης του φίλου του." Ρώτησε το για το φύλλο του"΄ επανέλαβε πολλές φορές ο υπνωτιστής στο αυτί του υποκειμένου του.
"Δεν έχουμε φύλλο" να πεις στον υποβολέα σου, απάντησε εκείνο πριν καν ερωτηθεί ,υποδεικνύοντας του να επιβιβασθεί και να καθίσει δίπλα του .
ΕΣ ΑΥΡΙΟΝ Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ Δημοσίευση στο stixoi.info: 30-01-2011 | |