Μακριά από τα φώτα των ανθρώπων

Δημιουργός: morrissey

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Μακριά από τα φώτα των ανθρώπων,
Και εμείς θα σβήσουμε μια νύχτα, οριστικά.
Θα σταματήσει η καρδιά μας να χτυπά,
Εν μέσω σπαραγμών και ουράνιων κρότων.

Θα είναι -φαντάσου- το τσιμέντο παγερό,
Και όπως θα γείρουμε σαν χρόνια κουρασμένοι,
Δε θα έχει τίποτα η ψυχή να περιμένει,
Ούτε τον διάβολο, ούτε και τον Θεό.

Απλώς τα μάτια θα λυγίσουν σαστισμένα,
Απ' τα παράξενα σενάρια της ζωής.
Γίναμε κάποιοι που δεν έμαθε κανείς,
Και ύστερα σε έχασα και έχασα και εμένα.

Θα προσπερνάνε οι διαβάτες τρομαγμένοι,
Και αλλού θα στρέφουνε το βλέμμα, βιαστικά.
Θα μας κοιτούν οι επιβάτες στ' αστικά,
Και στη κουβέντα θα γυρνούν που τους προσμένει.

Στο πλάι μας θα έρθουν να σταθούν,
-Σαν δακρυσμένοι- οι σκύλοι της πλατείας.
Να συμβολίζουν τα όνειρα -μιας εφηβείας-,
Μιας αλητείας που οι πολίτες λοιδορούν.

Κάποια στιγμή θα ενοχληθούν οι στυλοβάτες,
Της καθωσπρέπει κοινωνίας όλο ευθύνες,
Και θα ακουστούνε ουρλιαχτά από σειρήνες,
Πριν μας μαζέψουνε του δήμου οι εργάτες.

Και ύστερα η νύχτα θα αναλάβει για να σβήσει,
Όσο απ' το αίμα στο τσιμέντο έχει απομείνει.
Με μια βροχή την ύπαρξή μας θα ξεπλύνει,
Και για εμάς μόνο η σελήνη θα δακρύσει.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 31-01-2011