Σ' αγαπάω εδώ κι εσύ εδώ μ' αγαπάς

Δημιουργός: poetryf

Ι Ι

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Κάτω απ’ τα βήματά μας κουβεντιάζονται οι ίσκιοι
σε γνωρίζω ξανά σαν ένα παιδί
που γαντζώθηκε στο χαμόγελο των ματωμένων αστεριών
Κολυμπάω τα βράδια στη διάττουσα πλεύση των ματιών σου
και φτάνω

Κάτω απ’ τα βήματά μας,
ένας γνώριμος δρόμος παζαρεύει όσο-όσο την χαμένη του πορεία .
Εδώ που τα λόγια έχουν χάσει το νόημα
και που οι λέξεις φοβούνται το βλέμμα.
Σ’ αγαπάω εδώ
κι εσύ εδώ μ’ αγαπάς

Τα φιλιά μας λεπτά που κινούνται στον τοίχο
με γνωρίζεις ξανά σαν τη στίλβη που στάζει ο έρωτας.
Ένας ήχος θυμίζει τους χτύπους μας
τώρα ο κόσμος κοιμάται και μόνο εμείς
μόνο εμείς δυο πλανήτες
στην τρελή μας ανάδρομη όψη.

Εδώ ο χρόνος έχει χάσει το μέτρημα
μέσα στο γέλιο σου τρέμει ένα άσπρο, γιομάτο φεγγάρι
Το ταβάνι, το πάτωμα
η κιθάρα στο πλάι του τοίχου
Ένα ατίθασο φως απ’ το βλέμμα σου
μπαινοβγαίνει και φτάνει ως εμένα
Σ’ αγαπάω εδώ
και εσύ εδώ μ’ αγαπάς

Σ’ ένα σπίτι χωρέσαμε μόνο
τους θεούς, τους σοφούς και το αίμα μας.
Το γαλάζιο της θάλασσας όλο
εδώ,
τρελαμένες πυξίδες τα σώματα
κάτι δάχτυλα-δείχτες σημάδι
Τελειωμένοι εδώ την αρχή μας κοιτάμε.

Νυχτωθήκαμε πάλι. Σε ένα ξένο, μικρό εκμαγείο.
Το όνομα μου εσύ και εγώ η μορφή σου.
Τα φτερά σου εγώ. Πάντα εσύ ουρανός μου.
Σ’ αγαπάω εδώ
και εσύ εδώ μ’ αγαπάς. Σαν αστείο ηχεί πια και η νύχτα.
Ένα ρόδι το πάθος που σπάσαμε
το ασημένιο του φλούδι νικήθηκε.
Ξημερώσαμε. Στον κόσμο μας πέρα.
Στο πέρα βροχή. Στη βροχή εμείς ήλιος.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 31-01-2011