Χειμώνας,μάτια μου

Δημιουργός: azoritis, Γιώργος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Και να πάλι με ατέλειωτους χειμώνες τρέφω το κορμί
χιλιάδες χρόνια καρτερώντας τα εαρινά λιβάδια
χιόνια που τρυπώνουν σαν ακάλεστοι διαβάτες στην ψυχή
και όλοι μου οι ήλιοι λούζονται μες τα πικρά σκοτάδια.

Μέρες πληγωμένες φεύγουν αφτιασίδωτες για την αυγή
στα τελευταία τα δικά σου τώρα ταξιδεύουν λόγια
μες τους κρύους που χορεύεις ουρανούς χωρίς ζεστή φωνή
και η δικιά μου πάντα μπερδεμένη με τα μοιρολόγια.

Τελειώσαμε νωρίς με είπες κάποτε με τη ζωή
που να χαθήκανε τα άσπρα καλοκαιρινά μας βράδια
και αλύτρωτη μοιάζει μάτια μου αυτή σου η φυγή
καλά κρυμμένα άφησες παντού αλλιώτικα σημάδια.

Μα με όλα τα στολίδια σου και να δεχτώ ανακωχή
πως να μαζέψω τα αλήτικα τα χρόνια τα ρημάδια
και η δόλια η μικρή καταραμένη μου ανατολή
να κάνει όλα τα δικά σου ανεκτίμητα πετράδια.

'Ολο λέω νάρθω να σε βρω εκεί που πλάθεις τη ζωή
για να πλουτίσω με εσένανε τα όνειρα μου τ'άδεια
μα για δες που είμαι καρφωμένος μάτια μου εδώ στη γη
και μου λες να τη ζήσω νάβρω τα εαρινά λιβάδια.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 02-02-2011