Ακροπόλ

Δημιουργός: morrissey

Στα τριζόνια...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Μέρες που βάρυναν στα άδεια σώματά μας,
Πώς μου ζητάς με δάκρυ αγνό να τις πενθήσω;
Και άστρα στον μαύρο σου καμβά να ζωγραφίσω,
Τώρα που ο χρόνος έσβησε τα χρώματά μας;

Κυλά στις φλέβες μας ο προδιαγεγραμμένος,
Σχεδιασμός, του πολυθρύλητου ανωτέρου.
Και ακολουθάμε τον ρυθμό του καβαλιέρου,
Που ήρθε απ’ το σπίτι να μας πάρει, μεθυσμένος.

Άναρχα βήματα, αδέξιες κινήσεις,
Παραδομένοι σε κακογραμμένους ρόλους.
Έλξη δεν δύναται σε δύο ίδιους πόλους,
Παρά μονάχα θλιβερές απομιμήσεις.

Και όμως μια νύχτα θερινή είχες μεθύσει,
Με ένα κράμα πεθυμιάς και αλκοόλ.
Και όπως περνούσαμε έξω απ’ το Ακροπόλ,
Στα ξαφνικά είχες τα χείλη μου φιλήσει.

Ξέρω, υπέστης του καιρού τις μεταλλάξεις,
Και ας σ’ αγαπάω σαν να ήσουνα εσύ,
Μες της ζωής μου την πεδιάδα την ξηρή,
Που ήρθες την μπόρα της αγάπης σου να στάξεις.

Και τώρα πια, εγκλωβισμένοι στα μπαλκόνια,
Με θλίψη βλέπουμε του δρόμου τα σκυλιά,
Να αλυχτάνε μες την νύχτα, νηστικά,
Καθώς τους στίχους μας καλύπτουν τα τριζόνια.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 03-02-2011