To her

Δημιουργός: Γιώργος_Κ, Γιώργος Σ. Κόκκινος

Δημητσανίτικο μωρό, μπαρουτο-χτυπημένο/ φωτογραφία βγάλαμε στην όχθη του Σχοινιά/ σαν πρωτογνωριστήκαμε και γράψαμε ένα ποίημα/ άμα το έχεις, στείλτο μου, η μνήμη μ’ απατά ... (κι εσύ το ίδιο!)

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[I][B][align=center]
Σου γράφω αυτό το γράμμα με μια λύπη τόση
που δε θα χώραγε για να γραφτεί σ’ ένα χαρτί
μα εσύ το θέλησες να πάρει αυτή τη φόρα η ζωή
λυπάμαι...

τελειώσαν οι μονάδες και με ψάχνεις δυο μερόνυχτα ..γιατί;
σ’ έπιασε ξαφνικά ο πόνος να μ’ αγγίξεις;
να με ακούσεις, να με νιώσεις, να μ’ αγκαλιάσεις; ...τι;

ίσως ποτέ να μην προφτάσεις πια να καταλάβεις
πως κάπως έτσι τελειώσαμε κι εμείς
κι έχει πεθάνει το “μαζί” ΄...σε μία νύχτα
χωρίς φιλί, δίχως μια σκόρπια καληνύχτα ....
κοντεύει χρόνος!

σ’ έπιασε ο πόνος, ή έχεις πάθει έλλειψη της παρουσίας μου και ταραχή;
ανέλπιστη ευαισθησία ξαφνική, όπως η μπόρα η σημερινή
για να μου γράφεις .. “σ’ αγαπώ πολύ ..ακόμα”
“απλά δε στο ‘δειχνα, νοιαζόμουνα για σένα, απλά στο έκρυβα να μη το μάθεις
απλά σε απέφευγα εντέχνως για να κλαις ...
απλά σ’ απέκλεια τοιουτοτρόπως κι ήσουν έξω απ’ τη ζωή μου
για να μη μάθεις πως πολύ σ’ εκτίμησα
ενώ έλιωνα για σένα ...” ..τοιουτοτρόπως !

- εκτίμησα τα όσα πρόσφερες απλόχερα σε μένα και στο κάθε μας φιλί... σου αρκεί; -

μα τώρα πια ...
είναι καλύτερα από μακριά και πάντα μονοιασμένοι
παρά από κοντά και πάντοτε σφαγμένοι ...

ή εσφαλμένοι, πιστεύοντας πως πάντοτε μας έφταιγε ο άλλος ..
ενώ δε βλέπαμε τα μούτρα μας ... προς χάριν του εγωισμού της τσέπης μας
του νέου, του καινούργιου τζιν παντελονιού...

γιώργος_κ[/align][/B][/I]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 03-02-2011