Ανεκμετάλευτη αγάπη

Δημιουργός: Γιώργος_Κ, Γιώργος Σ. Κόκκινος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Απέραντες οι εκτάσεις γης
κι ανεκμετάλευτη η περιουσία μου
χιλιάδες στρέμματα, παρθένου δάσους
με ανθισμένες φοινικιές, κάπου κάπου
και ανεμόμυλους, ν'αλέθουν τα σιτηρά
κι είναι μονάχα, λίγα, τα συναισθήματά μου
μα δεν κατάφερε, είπε, να διακρίνει
να ξεχωρίσει τα ξερά, με τα χλωρά
για να μαντέψει, τα αισθήματά μου, τα αληθινά
χιλιάδες ώρες, αδιάκοπης δουλείας
χιλιάδες λέξεις, με κρυφά λόγια, ερωτικά
μα δεν κατάφερε, το κλάμα μου να ακούσει
μα να διαβάζει μόνο, στης ψυχής μου τα γραπτά
χωρίς μια σκέψη, να μ'απορρίψει
κι όλους τους κόπους, ενός αγρότη αγαπητικού
σε φυλακή κρυστάλλινη, απο δεμάτια πάγου, να με κλείσει
που με ιδρώτα, σαν ανοίγει την καρδιά του
υπόσχεται, στ'αγνά λεγόμενά του
να'χει ένα δρόμο, στα χωράφια, να περνά η ζωή
για να βαδίζει, με τα πλουμιστά φουστάνια
τα λαμπερά μαλλιά της, χρυσά να μοιάζουν
και τα πανέρια, γιομάτα να'ναι, απο φιλιά...

Απέραντες οι εκτάσεις γης
κι ανεκμετάλευτη η προδοσία μου
χιλιάδες χρώματα, κι αρώματα χαμένα
χιλιάδες ώρες, της αγάπης κτήμα, ποτέ δεν έγιναν
κι απο τους μίσχους, των φυτών του δάσους
ζωμό θα φτιάξω, βοτάνι να'χω, για τις πληγές
λίγο πιο πρίν, απο τα μάτια μου, σαν κλείσω
λίγο σαν όνειρο, κάποιες στιγμές μου, θα μετρήσω
και κληρονόμημα, τη γη μου θα χαρίσω
σ' όλες τις όμορφες, της πλάσης ομορφιές...

Δημοσίευση στο stixoi.info: 08-09-2005