Τί πώς και γιατί Δημιουργός: utterly sweet, Μαρίτσα{αλά Διαμαντή} Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info Είναι περίεργη η ζωή σου ώρες ώρες
σαν το κορμί σε κουβαλά μακριά απ'όλα
κι η μοναξιά ο μόνος λόγος ν'αναπνεύσεις
Είναι περίεργη η ζωή σου,μπλεγμένη σαν κουβάρι
ανθρώπους που λατρεύεις.. να πληγώνεις
μόνο γιατί πάνε να σου πληγώσουν τη μοναξιά..
Μα επιτέλους..γιατί την υπερασπίζεσαι τόσο
αυτή σε πήρε μακριά απ'όλους κι απ'όλα
γιατί την αγαπάς τόσο;..
Αυτή σε κάνει,σε πλάθει
αυτή κι οι στίχοι σου
οι Αληθινοί σου στίχοι..
ούτε οι φίλοι,ούτε ο χορός,
ούτε οι τρέλες που έχεις πάψει να κάνεις
εσύ τις γυρεύεις,εκείνες θέλουν να κρατηθούν μακριά σου
Κάποτε με ρώτησες πως μπορώ να γράφω έτσι
αν κλέβω στίχους από άλλους
αν δανείζομαι όνειρα(;)
με ρώτησες πως μου έρχονται τέτοιες ιδέες
ξαφνιάστηκες που ΕΓΩ τις αποτυπώνω..
μπλέχτηκες με τα χρώματα της ψυχής μου
βλέπεις ήξερες μόνο το ροζ κοριτσάκι στα πόδια του μπαμπά
και φταίω εγώ γιατί δεν σου είχα δείξει κάτι άλλο
δεν πέρασα μαζί σου καμιά μου δυσκολία
κι η ζωή μου σου φάνταζε παραμύθι
σου έδειχνα μόνο το κοριτσάκι που δεν το νοιάζει τίποτα
και μόνο κάτι νεύρα ξεσπούσα πότε πότε
Δεν θα το τολμούσα κάτι παραπάνω
..δεν θα καταλάβαινες
Είναι περιεργη η ζωή σου ώρες ώρες
θέλεις να ξεφύγεις απ'τον εαυτό που δείχνεις για ν'αρέσεις
να είσαι η Μαρία που λίγοι ξέρουν
και την μίσησαν..
Θέλεις να μείνεις μόνη
να μην έχεις εκείνο το καρφωμένο χαμόγελο
όχι η αληθινή Μαρία δεν είναι ένα χαρούμενο κοριτσάκι
εσύ ξέρεις..
η καλή και η ανάποδη
να μην αγκαλιάζεις καθέναν που κλαίει
ΤΟΣΟ εγωίστρια και τόσο αληθινή
να ενδιαφερθείς για τα δικά σου αγκάθια
να κλάψεις για τα μονάκριβα χαμένα σου
ΤΟΣΟ εγωίστρια μα τόσο αληθινή
να ψάξεις την καινουργια σου αλήθεια
δεν θέλεις να σε λυπούνται
λίγοι σ'έχουν δει να αισθάνεσαι
Θα'ρθει η στιγμή που θα φύγω από κοντά σου
όχι γιατί φταις εσύ
μα γιατί θέλω να πάρω στα χέρια ότι μου ανήκει
θέλω να νιώσω ότι μπορώ να ανοίξω τα φτερά μου
και κοντεύει αυτή η ώρα
Μην προσπαθείς λοιπόν να με κυνηγήσεις
δεν θα με φτάσεις..
τρέχω πολύ γρήγορα
καλό κακό δεν ρώτησα, δεν μου'πανε, δεν ξέρω
κι αν σε πληγώνω οι άνθρωποι έχουν και τις κακές τους
τα νεύρα τους, τις στεναχώριες τους
απλά άλλοι τις μοιράζονται
κι άλλοι προτιμούν να τις κρατούν δικές τους
να τις ζουν ίσως σ'όλο τους το μεγαλείο
να φτύνουνε τα λάθη τους στα μούτρα του εαυτού τους
θέλω να μείνω μόνη
κι ας με φοβίζει τόσο η μοναξιά
δεν ξέρω ποια είναι η δύναμη που με κρατά κοντά της Δημοσίευση στο stixoi.info: 05-02-2011 | |