Α θ έ α τ α

Δημιουργός: στίχος, Χριστίνα ( Μαβιά Ηχώ )

ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΣΤΗΝ ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ ΜΟΥ ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΘΕΩΝΑ !!!...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Κάτω από γρίφους διέκρινε τη μέλλουσα ποινή
με μουσική υπόκρουση τις απλωτές σιωπές του,
με της φυγής το αντίκρυσμα που κομπορρημονεί,
μ' ανυπεράσπιστες πνοές στις άγνωστες γενεές του

Επέστρεφε σα θάνατος - την έπαιρνε μαζί
Ζωής φιλί κατέθετε στου εντός του τους πεσόντες
Του " δίχως " το αναπάντητο να ζεί και να μη ζεί
σε ρήσεις και πολύπλοκους συλλογισμούς ερώντες

Νύχτες και νύχτες λάξευαν του ερέβους το κενό
Σταύρωνε τις αόριστες σκιές και σταυρωνόταν
Σαν σ' όνειρο απείθαρχο, άχρονο και ισχνό -
πέφτοντας στη νοθεία του, μήπως ανυψωνόταν

Με πείσμονα επίγνωση ποθούσε τη σφαγή
Την τρέλα και τη θύελλα έπινε και μεθούσε
Στο άδειο του χειμώνα του, κάπνιζε τη σιγή -
μ' ανθεκτικό μικρόβιο που ισοδυναμούσε

Η δέσμια αυτοτέλεια σα δράμα λυρικό
Άοπλη υπεράσπιζε τ' αόρατά του τείχη
Ο χρόνος με το χρόνο του σ' εμφύλιο πανικό -
φθαρτοί μαζί και άφθαρτοι στη σκόρπια του την τύχη
........................... ......................................

Ήττες που μοιάζουν θρίαμβοι στο άφωνο παρόν
Καθρέφτες παραποίησης μορφών κερματισμένων
για μνήμες που ισορρόπησαν στις νάρκες των καιρών
και γι' άσπονδα χτυπήματα εχθρών αγαπημένων...

Δημοσίευση στο stixoi.info: 05-02-2011