Ταξιδιώτες

Δημιουργός: Ηλιοστάλαχτη, Ζωή Μαριάννα Κασαμπαλή

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Νιώθω τα πνευμόνια να ξεχειλίζουν από ορμή
Είναι η ανάγκη να εκφραστώ μες τη σιγή
Από το δάκρυ μου κυλά, στάζει χρυσός
Κύμα σηκώνει με εμποδίζει να πάω μπρος
Σ όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης
Ταξιδιώτες υπάρχουν μιας άλλης ζωής
Που σε λάθος εποχή βρεθήκανε
Σε αφιλόξενο τόπο τις βραδιές κοιμηθήκανε
Μπορούν να νιώσουν κάθε απόκρυφη σκέψη
Καταδίκη απ τη μοίρα αυτού του είδους η σχέση
Μας κρατάει σε απόσταση βολής
Εκεί που αρχίζουν τα όρια της υπερβολής
Το παιχνίδι μου αρχίζει στη στιγμή
Θέλει θάρρος, κουράγιο και πυγμή
Στο λάθος κόσμο να συμβιβαστώ, να συνηθίσω
Να κάνω ζωή χωρίς ουσιαστικά να ζήσω.



Ηλιοβασιλέματα..

Δύει ο ήλιος
Καθώς υποκλίνεται στην νύχτα
Καίει στο διάβα τα βουνά
Τα σύννεφα παρανάλωμα
Χρώματα πύρινα αλλάζουν
Σαν το πιο γλυκό αεράκι τις θύμησής μου
Που κάηκε κι αυτό
Μέσα στο στήθος
Με ένα λυγμό
Έναν καημό
Απλά τον πόνο έτρεμε
Και τα πουλιά νηφάλια
Ήρεμα, πετούσαν για τις φωλιές τους…
Τούτη η πυρκαγιά
Που κάθε απόγευμα ανασταίνει τη πλάση
Είναι βάλσαμο για τα μάτια
Που καρφωμένα στο απέραντο
Στη μαγεία του τα αποκαΐδια
Προσφέρουν
Δάκρυσαν..
Κι ας πλέον κοντεύει να ξημερώσει…

Δημοσίευση στο stixoi.info: 06-02-2011