Θυμαμαι

<head ><meta HTTP-EQUIV=Content-Type CONTENT="text/html; charset=utf-8"><html><head><meta HTTP-EQUIV="Content-Type" CONTENT="text/html; charset=utf-8"><title>Θυμαμαι</title></head><table width=100%><td width=100% valign=top><p><b>Θυμαμαι</b><p>Δημιουργός: ix8eis89, <i>Sia</i><p><i> Σε ενα κομματι δικο μου που εχασα...</i><p>Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info<p>Θυμαμαι λιγες ομορφες στιγμες σ'αυτα τα 21 μου χρονια...Λιγες στιγμες παιδικης κ εφηβικης αθωοτητας οταν ολα εμοιαζαν αφθαρτα..<br />
Πιστευα πως ο χρονος δεν θα με αγγιζε...Ουτε εμενα αλλα ουτε κ αυτους που αγαπαω...Πιστευα πως οι δυσχερειες κ οι δυσκολιες<br />
ξεπερνιουνται με αγαπη κ ενοτητα...Μα ουτε ο χρονος ουτε ο καιρος μου εκανε τη χαρη να μ'αφησει να δω τους κοπους μου κ τους <br />
κοπους των δικων μου να ευοδωσουν...Ισως να ειναι μοιρα ισως γραφτο...Κισμετ που λενε..Μα ηρθαν ολα μαζεμενα κ ενα ενα ολα οσα <br />
πιστευα πως ηταν ανικητα λυγισαν μπροστα στις εκπληξεις της ζωης..Οι δυσκολιες λενε,φερνουν τους ανθρωπους κοντα..Τους ενωνουν..<br />
Ουτε εμας μας χωρισαν..Μα μας καταρρακωσαν..Δεν προλαβε να χαρει ο ενας τον αλλον στις μικρες καθημερινες στιγμες που ζουν ολοι...<br />
Ηταν λες κ μεχρι στιγμης επρεπε να ζησουμε τις χαρες μας παντα με καποιο κοστος...<br />
Ενα σπιτι,ενα χρηματικο ποσο,μια ζωη...<br />
Ολες τις χαρες που καποιος μας δωρισε του τις ξεπληρωσαμε με το παραπανω...<br />
Μα τοσο κοστιζει η χαρα μιας νυχτας?Η ανακουφιση για τις δυσκολιες τοσων χρονων?<br />
Πιστευα στην αγαπη των ανθρωπων...Στην αγαπη μιας οικογενειας ενωμενης,ειδικοτερα μιας οικογενειας που παλευε μονη της με τα φαντασματα <br />
μιας ζωης κ την κερδιζε καθημερινα με κοπο...<br />
Τα χαμογελα ποτε δεν εσβησαν..Μα εβλεπα τα προσωπα να σκοτεινιαζουν..Τα ματια να κοιτανε στο κενο διερωτωμενα τι πηγε λαθος...<br />
Κ η αγαπη μας δεν εσβηνε...Κρατουσε ο ενας τον αλλον απο το χερι δινοντας κουραγιο αθορυβα...Σιωπηλα...<br />
Θυμαμαι τοτε που ολα ηταν τοσο απλα..Τοσο μικρα για να με αγγιξουν...Κ επειτα ηταν κ εκεινος...Που μεσα σ'ολες τις δυσκολιες του<br />
φροντιζε για ολα..Κ παντα χαμογελουσε...Ηταν παντα ετσι...Με χαμογελο...Κ ετσι εκανε κ εμενα..Κ τον αδερφο μου...<br />
Μας μπολιαζε με δυναμη,με αστειρευτη ορεξη για ζωη...Κ παντα με χαμογελο...<br />
Ισως ετσι να καταπραϋνε τον πονο του...Την απογνωση του..Αλλες φορες το εκανε για μας...Χαμογελουσε παντα,αλλες φορες αυθορμητα<br />
κ αλλες διστακτικα...<br />
Θυμαμαι τα ομορφα χρονια...Τα γελια πολλων ανθρωπων στο σπιτι μου...Κ τα μπραβο ολων αυτων που ειχε καταφερει να κανει εμας οπως ημασταν..<br />
Οι δυσκολιες μας...Τα πολλα μας...Τα λαθη μας...Η ζωη μας...<br />
Ισως να φθειρομαστε...Ισως να ζουμε ολοι μετρημενες χαρες...Μα τις δικες μας τις χαρες δεν τις χρωσταμε πια...<br />
Εσβησαν τα δικα μας βερεσεδια...Τα χρεη μας τα πληρωσαμε...Με το παραπανω...Με μια ζωη...<br />
Δεν τον ξεχναω...Μα ειναι κ φορες που δεν θελω να θυμαμαι...Το παραπονο του...Το γιατι του...<br />
Κ εκεινη τη νυχτα..Απ'τις λιγες φορες που τον ειδα να κλαιει...κ την υποσχεση που του εδωσα τοτε..''Εσυ θα το κανεις για μενα'',μου ειχε πει...<br />
Κ οντως τα λογια του ηταν προφητικα...Ισως πια να πρεπει να απαιτω τη χαρα μου..Κ οχι να τη ζητιανευω...<br />
''Εσυ θα το κανεις για μενα....''<br />
<p>Δημοσίευση στο stixoi.info: 09-02-2011</td><td valign=top></td></table><br />