Ρασπούτιν (επεισ 3) Δημιουργός: marakos poureitzer, ΜΑΡΙΟΣ ΖΑΜΠΙΚΟΣ http://stixoi.info/stixoi.php?info=Collections&act=details&collection=975 Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info Αυτό που μου υπαγόρεψε ο Γκριγκόρι Ρασπούτιν, ήτανε ένα γράμμα-δόλωμα ,που θα του άνοιγε πολύ σύντομα τις πόρτες για εκείνο που είχε οραματισθεί στο παρελθόν.... το Τσαρικό περιβάλλον.
Όμως εγώ ο αφελής, δεν είχα πάρει είδηση ,του τί ακριβώς κρυβότανε κάτω απ το αλτρουιστικό του φτιασίδωμα.
Στην πραγματικότητα ήτανε ένα μήνυμα, που το αντέγραψα εκατό φορές όπως με είχε ορμηνέψει και στη συνέχεια , αφού δωροδόκησα με λίγα καπίκια ,κάποιους νεαρούς μουζίκους της συμφοράς,πέτυχα να τοιχοκολληθεί σε μεγάλους δρόμους της πόλης και ειδικά σ εκείνους, που ήτανε συχνό πέρασμα διαδηλωτών κατά του Τσάρου.
"Πολίτες της Αγίας Πετρούπολης,κοντά σας βρίσκεται ο θαυματουργός Άγιος του Θεούλη, πατήρ Γκριγκόρι Ρασπούτιν,για να σας απαλείψει τους πόνους εντελώς δωρεάν. Ελάτε στην οδό Μουργάνωφ για να βρείτε την πίστη και την υγεία σας"¨.
Το σατανικό μυαλό του γνώριζε πως σε κάθε διαδήλωση ,υπήρχαν νεκροί αλλά και τραυματίες απ τις επιθέσεις των αφιονισμένων έφιππων κοζάκων του Τσάρου.
Φυσικά τον ενδιέφεραν αποκλειστικά οι δεύτεροι, που δεν άργησαν να σχηματίζουν ατέλειωτες ουρές έξω απ το ξύλινο διώροφο ,με ανοιχτές τις πληγές τους από τις κυρτές σπάθες, αλλά και απ τα τουφέκια των διωκτών τους.Τους καλωσόριζαν στην είσοδο οι δυό κυράτσες, που ήτανε εθελόντριες στην υπηρεσία του ,για όλες τις δουλειές.
Φορούσανε στενά κορσάζ,προβάλοντας προκλητικά τα τροφαντά τους μεμέδια και μ αυτό τον τρόπο κρατούσανε την τάξη στους συνωστιζόμενους απ έξω που τις χαλβάδιαζαν με την ησυχία τους, ξεχνώντας τους αβάσταχτους πόνους τους.Εγώ ορθός δίπλα του, σ ένα μεγάλο σιδερένιο κρεβάτι πανβρώμικο από το πύον,τα αίματα και τα ούρα, βοηθούσα στην κατάκλιση των τραυματιών, ενώ εκείνος προετοίμαζε τις αλοιφές και τα βοτάνια του.
Το βρώμικο ράσο του γιομάτο λίγδα και δυσωδία απ τα ποτοξεράσματα, το σκέπαζε μια αμφιλεγόμενου χρώματος ποδιά,ενώ στο λαιμό του κρεμότανε ένας μικρός ξύλινος σταυρός, κατάμαυρος από την απλησιά του.Μια εικόνα ¨απείρου κάλους¨,που αν την συνδυάσει κανένας και με τα δυό πελώρια κόκκινα κεριά στο κομοδίνο δίπλα στο κρεβάτι, φάνταζε περισσότερο σαν Δαντικό το περιβάλλον ,παρά σαν οίκος εκπρόσωπου του Θεού.
Όμως είχε μια τέτοια δύναμη στο να υποβάλει τους ασθενείς μ εκείνα τα γερακίσια και διεισδυτικά μάτια του ,που πολλές φορές απόφευγα το βλέμμα του,καθώς ένοιωθα μια ανατριχίλα στη σπονδυλική μου στήλη .Κι όμως αυτός ο ραδιούργος και σεξομανής ψευτοκαλόγερος ,λες και κάποια σκοτεινή δύναμη τον σιγοντάριζε,κατόρθωνε να βγάζει με μαεστρία τα βόλια απ τα κορμιά και στη συνέχεια να καυτηριάζει τις πληγές χωρίς εκείνοι ν αντιδρούν στον πόνο,σα να τους είχε υπνωτίσει..Ποτε δεν χρειάστηκε να καταβάλω μεγάλη προσπάθεια να τους ακινητοποιήσω,περιοριζόμενος επι το πλείστον στο να δίνω προτεραιότητα στα πιό επείγοντα περιστατικά.
Οι επιτυχίες του αυτές ξαπλώθηκαν σ ολάκερη την πόλη στο άψε σβήσε κι από στόμα σε στόμα και πολύ σύντομα έφτασαν μέχρι τα αυτιά των αυλικών πίσω από τις μεγάλες κέδρινες πόρτες του παλατιού."ο θεραπευτής είναι εδώ !".¨Ητανε θέμα χρόνου …
Μαράκος
συνεχίζεται Δημοσίευση στο stixoi.info: 19-02-2011 | |