Η βάρδια Δημιουργός: jenny Στην Άννα Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info Η βάρδια
ΕΥΓΕΝΙΑ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΥ
Ήρθε πάλι. Στην πλατεία Λαυρίου. Εκεί μπορεί να κάνει πιάτσα. Μαζί με την ρουμάνα και την πολωνέζα. Μπροστά στο κινέζικο, με τα φθηνά ρούχα. Οι άλλες την δέχονται και της χαμογελούν αλλά αυτή κρατεί αποστάσεις .Δεν θέλει πολλά σούρτα φέρτα μαζί τους. Δεν θέλει να μπλέξει με πρόστυχες και προστάτες. Πιο κάτω ,στην Καποδιστρίου είναι η άλλη πιάτσα. Των κοπελιών από την Νιγηρία και την Σομαλία. Μικρά αλλά όχι αδύναμα κορίτσια .Άγρια θηλυκά. Δεν σηκώνουν και πολλά λόγια. Είναι άγρια και γεροδεμένα. Σε απόσταση αναπνοής έχουν τους προστάτες τους. Μυώδεις και πολύ υποσχόμενες γυναίκες. Αυτή είναι μόνη ,χειρίζεται μόνη της τα οικονομικά της και δεν θέλει φασαρίες και κυνηγητά..
Όμορφη και ξεχωριστή βολτάρει πάνω κάτω στην στάση.Γύρω της ο κόσμος έρχεται και φεύγει. Οι περισσότεροι περιμένουν τα λεωφορεία και το τρόλεϊ. Μερικοί άνδρες την πλησιάζουν .Συζητάνε τιμή και κανονίζουν τι και πώς. Πάντα, από απόσταση, σταματάν και οι πακιστανοί. Την κοιτάζουν ,την ζυγίζουν αλλά δεν την πλησιάζουν. Δεν έχει και νόημα. Δεν έχουν λεφτά για ξόδεμα. Κάνουν όνειρα με βάση την όρεξη για πήδημα. Ξυπόλητοι, με τα πλαστικά σανδάλια τους, μέσα στο κρύο του χειμώνα της χαμογελάνε. Είναι νέοι και φτωχοί. Άνδρες που διψάνε για χάδια και έρωτα.
Νύχτωσε και δεν σταύρωσε πελάτη. Άλλη χαμένη ημέρα. Έχει νεύρα και ανυπομονεί. Περιμένει πως και πώς να κάνει την είσπραξη της ημέρας και μετά να πάει σπίτι της. Να βγάλει την μάσκα της πόρνης. Να αλλάξει ,να ξεβαφτεί και να πάρει στην αγκαλιά της το θησαυρό της. Το παιδάκι της. Δυόμιση χρονών κοριτσάκι με καταγάλανα καθαρά μάτια και με δροσερή λαλιά. Να την σφίξει και να την φιλήσει. Να νιώσει μόνο μητέρα και όχι εργαζόμενη γυναίκα.
Δεν νιώθει ντροπή που έγινε πόρνη. Δεν πάσχει από διχασμό προσωπικότητας .Κανένας δεν την ανάγκασε να τω κάνει. Ήθελε εύκολα λεφτά. Είχε άλλη επιλογή της δύσκολης και πολύωρης τίμιας εργασίας αλλά..ποτέ δεν της αρέσανε τα γράμματα και ούτε όρεξη είχε για να βγάλει μεροκάματο στο εργοστάσιο. Εκεί που ζούσε ,στην Μολδαβία, δεν είχε καμία ελπίδα να γίνει κάποια και να αποκτήσει λεφτά. Παντρεύτηκε στα δεκαεφτά της .Χώρισε γρήγορα και εύκολα επειδή ο σύζυγος ήταν αλκοολικός και την έδερνε .Πήρε το παιδί και ήρθε στην Ελλάδα σαν οικιακή βοηθός. Μετά κατάλαβε ότι την κορόιδεψαν. Μπορούσε να γυρίσει πίσω αλλά δεν το έκανε. Το μέλλον της ανήκει. Είναι νέα ,όμορφη και άξια της τύχης της.Εδώ που ήρθε έχει ρίσκο αλλά δεν είναι και τόσο χάλια. Προσέχει, σαν καλώς επαγγελματίας να έχει ωραία εμφάνιση, να τραβάει τον πελάτη. Διαπραγματεύεται όταν κανονίζει την δουλειά. Δεν μπλέκει με έρωτες και μόνιμους πελάτες. Το μάτι της κόβει και με τα λίγα ελληνικά που έμαθε κάνει την δουλεία της. Βλέπει ,ζυγίζει και μετά λέει το ναι.
Δεν νιώθει βρώμικη. Ούτε ένοχη νιώθει. Μόνη της επέλεξε το ρίσκο Είναι ψυχρή και μεθοδική.Η καρδιά της είναι σαν μεσαιωνικό κάστρο. Τίποτα δεν μπορεί να την αγγίξει όταν σηκώνει τις γέφυρες. Δεν νιώθει τίποτα με αυτούς που πάει. Την ενδιαφέρουν μόνο τα λεφτά τους .Είναι μία δουλειά που της καλύπτει τα έξοδα. Τα δικά της, το μερίδιο του ξενοδοχείου όπου πάει τους πελάτες και φυσικά το κομπόδεμα. Κάνει οικονομία ,σπατάλησε λεφτά μόνο για τα ρούχα της δουλειάς, τα λούσα και τα παπούτσια. Σε τρία χρόνια θα μαζέψει αρκετά για να ζήσει τίμια. Θα αλλάξει και συνοικία. Σε τρία χρόνια η μικρή θα πάει σχολείο. Μάνα καλή και τρυφερή που προσέχει πολύ το παιδί της. Είναι προκλητική μόνο στην βάρδια της. Δεν κάνει ζωή έξω από το σπίτι της. Προσέχει πολύ πως ντύνεται και πως συμπεριφέρεται όταν βγαίνει με το παιδί . Την κρατάει σφιχτά από το χεράκι και φοβάται να μην της την κλέψουνε. Δεν θέλει να σκιάσει τίποτα το προσωπάκι της μικρής. Κάνει τα πάντα για να μην μαθευτεί η αλήθεια. Το κοριτσάκι είναι το μόνο που αξίζει στην ζωή της. Δεν θα επιτρέψει στην μικρή να φτάσει πόρνη. Δεν θέλει να πληγωθεί, να ντραπεί για την μάνα της και να την μισήσει.
Δημοσίευση στο stixoi.info: 19-02-2011 | |