Του έρωτα η λογική

Δημιουργός: ΑΧΩΝΕΥΤΟΣ, ΠΑΝΤΕΛΗΣ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ο έρωτας κι η λογική,ποτέ μαζί δεν πάνε
δε σμίγουν οι κορφές,όσο κι αν αγαπάνε.
Τα κύματα της θάλασσας κάθε που σβήνουν
την αλμυράδα τους,στην αμμουδιά αφήνουν.

Φεγγάρι μου πανσέληνο,που πα να φύγεις
και το χαλί στα κύματα, γοργά τυλίγεις.
Μείνε λιγάκι, να μου φέξεις μια στιγμή
να ψάξω την αλμύρα της,στην έρημη ακτή.

Πέφτει βραχνά ο κεραυνός,πνιχτά γελάει
μία παντέρημη καρδιά,για σένα αλυχτάει.
Κι είναι φωτιά η προσμόνη,κι εσύ τ αγέρι
σαν ξημερώνει η αυγή,δεν μένει έν΄αστέρι.

Ξυπνάνε τα πουλιά και γλυκοφτερουγίζουν
πόσο πολύ, την αγκαλιά σου μου θυμίζουν.
Κι όταν θα ρθεις,να μην μου το μυνήσεις,
κρυφά στον ύπνο μου να με γλυκοφιλήσεις.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 20-02-2011