θλιμμένο πρελούδιο

Δημιουργός: dr.rockthan, θανασης κρουσταλης

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[I][I][I]Κι αν άνεμος δεν έγινα..,
λυκνίστηκα στα ολόξανθα σιτάρια,
λαχάνιασα στις σταχτυές ανηφοριές
με τις ανοιχτές ομπρέλες,
ξαπόστασα πάνω στους κατάλευκους
ανεμόμυλους του Αιγαίου.

Κι αν άνεμος δεν έγινα...
χάραξα τις πατημασιές μου αιώνιες,
στα χιόνια τα πρώτα των κορφών,
την δροσιά αποπήρα απ΄τα τρυφύλια,
κι έσυρα ψήλά του κόσμου τους χαρταετούς,
εκεί στη γαλήνη του απείρου.

Μα εγω δεν ήμουν άνεμος,
Ημούν οι σκέψεις της ανυπότακτης αγάπης,
εκείνης που στης μελαγχολίας γεννήθηκε τη σχάση.
μια μόνη ηλλιακτίδα, που μπερδέυτηκε στα σύννεφα,
ενα κλειδί που ποτέ δεν είχε κλειδαριά
να ξεκλειδώσει, να αγαλλιάσει.

Ημουν, η βροχή που χτυπάει τους τσίγκους,
ο ξεχασμένος σταυρός στο σεντούκι με τις αναμνήσεις.
τα γλαροπούλια που περιμένουν το καλοκαίρι
πάνω στον παληο φάρο στο λιμάνι.
η σκιά του κεριού που ξελογιάζει τη νύχτα
με το χορό της Σάλώμης.


Δεν ήμουν άνεμος.!!!
Ημουν το ανθόνερο,
στα πρωινά της δάκρυα!!!![/I][/I][/I]



θανάσης κρουσταλης

Δημοσίευση στο stixoi.info: 22-02-2011