Τσικνοπέμπτη

Δημιουργός: sharon, Αλεξάνδρα Θεοχάρη

Αφιερωμένο στον Κλόουν...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Φόρεσες τη μάσκα του γελωτοποιού...
την ίδια που μασκαρευόσουν πάντα,
κλειδωμένη στο συρτάρι του καημού,
όπου έφυγαν και χάθηκαν τα νιάτα.

Το πλήθος να γελά με τα καμώματα,
το δάκρυ να σταλάζει στην καρδιά σου.
Πόσο λυπάμαι ένα κουρέλι κατάματα!,
το κλωτσούν να χαθεί η ανθρωπιά σου.

Στον τοίχο σβησμένο πια τ' όνομά σου,
ανύπαρκτη της ψυχής σου η αντοχή,
έσβησαν τα αστέρια της ματιάς σου,
σπάει σε κομμάτια η σιωπή...

Στη μικρή τη σχισμή της χαράς σου
το φεγγάρι ξανά δε θα φανεί,
χρόνια πολλά θα κουβαλάς τη θηλιά σου,
μαζί μ' αυτήν την ποταπή σου στολή...

Με γέλιο πικρό στα χείλη πορεύεις
και η βλακεία του μυαλού σου ψηλά,
ασυναρτησίες γράφεις στο χαρτί να θωπεύεις,
περιπλανώμενος να ψάχνεις ολβιότητα ξανά.

Στην σκήτη σου τώρα είσαι κλειδωμένος,
με τρύπιες τσέπες το παίζεις ταγός,
γελώντας νομίζεις πως υπάρχεις...
μα...σκεβρός ομοιάζεις ταώς...

Δημοσίευση στο stixoi.info: 24-02-2011