Εκείνα

Δημιουργός: rock sugar, Ελένη

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Βούτηξα τα χέρια μου στο μαύρο
-όπως βουτάνε τα νύχια της σκιάς μέσα στη νύχτα-
και χάιδεψα Εκείνα.

Άγγιξα της λύπης τα μαλλιά,
νέα για να γίνει, όπως πρώτα.
Μάνα για να γίνει, όπως πάντα.

Και αδέρφια μου έχω τα παιδιά της,
να μεγαλώνουμε οι πόνοι στην κοιλιά της,
σαν διάολοι που θέλουνε φωτιά.

Μύρισα στης λύπης τα μαλλιά,
τον έβενο που φίλησα στα χείλη.
Αυτόν που έδωσα στις φλέβες μου τροφή.
Για να χορταίνουν.

Κι όταν σαν διάολοι φορέσαμε φτερά
-κλεμμένα απ’το άσπρο που με μίσος αγαπάμε-
είδαμε τη Μάνα μας ντυμένη σα γριά.

Ν’ανακατεύει με το δάχτυλο τις στάχτες μας,
και ν’αχνοφαίνεται η φιγούρα στον καμβά.

Το νοθευμένο μαύρο.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 24-02-2011