ο ψιθυρος για σενα (τα ορια)

Δημιουργός: Αστρογιογγι

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Το τελευταιο φυλλο της συκιας,αντιστεκεται ακομα
κρατιεται , σαν βλεπει τις αμυγδαλιες ν' ανθιζουν...
μα πεφτει μια μερα.

Η σοροκαδα ψηλα και η θαλασσα στη μασκα
τρεχει τα μαυρα συννεφα , μα τ' αλλα γαντζωνονται απ' τις βουνοκορφες
περιμενοντας τον πουνεντε , μισοκρυβοντας τα ορια που χαμηλωνουν
κι ομιχλη δεν ζυγωνει...

-Τριαντα ενα λακκους εσκαψα για τριαντα ενα φοινικες πριν απο χρονια
-Αυτοι αμα μεγαλωσουν ετσι θα φαινονται...σαν αυτον εκει ψηλα...
θα'ναι πολυ ομορφοι!...
-Δεν θα μαστε εδω για να τους δουμε , αλλα εκει ψηλα
και θα τους βλεπουμε οπως και τωρα...

Ο Ψιθυρος βουβος στην μεση ακουγε τους ψιθυρους των ψυχων

-Ενα χρονο προσευχοταν να γιανει ο καρκινος στο στηθος
Δεν τα καταφερε...της το αφαιρεσαν...
-Αστα παιδι μου ολα ειναι γραμμενα!

..........................................................................

Νυσταξε η φλογα
μα πριν κοιμηθει παραγγειλε ν' ασπρισω...
Δεκα σκελετωμενα δαχτυλα λυθηκαν
φτερα γεννηκαν να μερεψουν το σκοταδι
- που ασβεστωμενο δεχτηκε με χαρα το λαδι και μια φουχτα χωμα -
Μην επροδωσει το φως σαν σφραγιστει
μην μαθευτει...
Τοτε ξυπνησε ο ψιθυρος , σαν απο νανουρισμα
δεν νυσταζε πια κι απλωθηκε στις λαγκαδιες της Παναγιας και της Αγιας Αννας
Ανεκδοτα ψιθυριζε μες τις καρδιες
Αγνα μαθηματα ζωης κι εσβηνε της απενταρης Αγαπης τις διχονοιες
προδιδοντας καλες κουβεντες που ανεβαιναν στα χειλη ολων σαν τους ψιθυριζε...

- Αχου! αλλου πονει κι αλλου πεινει!...
Ψιθυρος καποιου αλλουνου που ζει στον ψιθυρο μας και λευτερωνει
- Μην χανεται τον καιρο σας σκορπιζοντας και μαζευοντας τα σκορπια...
Δεμενοι νασαστε στην Αληθεια
για να μπορει η Αγαπη να βρισκει τον δρομο...

Τ' οριακο σημειο οπου ο Χωρος και ο Χρονος ανταμωνουν
- γιατι η ζωη ειναι γλυκια - ... μα σαν διαλεγεις που θα πας ,με ποιους θα ζεις
να τ' αποδειξεις απο σενα περιμενει
το πως αγαπησες κι αν θ' αγαπηθεις
περα απ' τα ορια που πνιγουν καθε σκεψη...

Δημοσίευση στο stixoi.info: 02-03-2011