Καθομαι Και Αναρωτιεμαι

Δημιουργός: noyfaro, Εύη

: «Δείτε! Η σκηνή του Θεού είναι με τους ανθρώπους, και αυτός θα κατοικεί μαζί τους, και αυτοί θα είναι λαοί του. Και ο ίδιος ο Θεός θα είναι μαζί τους. Και θα εξαλείψει κάθε δάκρυ από τα μάτια τους, και ο θάνατος δεν θα υπάρχει πια, ούτε πένθος ούτε κραυ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ογδόντα και κάτι
μα τα μάτια της λάμπουν
τα σχέδια για το μέλλον
τις πίκρες της θάβουν!

Ογδόντα και κάτι
θολά πλέον βλέπει
μα θέλει να ζήσει
και να προσπαθήσει!

Να δώσει κουράγιο,
σε όσους πονάνε
κι η αγκάλη της κλείνει
αυτούς που βογκάνε!

Δεν νιώθει μεγάλη
τι κι’ αν γερνάει,
η καρδιά της γελάει
μεσ’ στο στήθος μικρή!

Θέλει να ζήσει
και να ελπίσει
κι η ελπίδα της φλόγα
της δίνει ζωή!

Το δέντρο που φύτεψε
σαν ήταν μικρή,
μεγάλωσε θέριεψε
στη μικρή της αυλή!

Όμως τι κρίμα αληθινά
τα δέντρα να ζούνε παντοτινά!
κι ο άνθρωπος εύθραυστος μέσα
στο χρόνο,
στον τάφο να μπαίνει
αυτό ήταν μόνο;


Εύη

Δημοσίευση στο stixoi.info: 03-03-2011