Κυρίαρχοι του παιχνιδιού

Δημιουργός: amigo

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Το ίδιο όνειρο είδα ξανά
Και φαίνονταν όλα τόσο αληθινά
Ποτάμι ανθρώπων από δίπλα μου να περνά
Στην μέση να βρίσκομαι και είναι βαθιά

Σε γκρίζο τοπίο, με παρασύρουν «μπροστά»
Απ’ την Ιθάκη οι «Σειρήνες» να με πάρουν μακριά
Άχρωμα πρόσωπα δίχως καρδιά
Μιλάνε, γελάνε, μα όλα προσποιητά

Πνίγομαι, χάνομαι μες την σωρό,
Ένα γίνομαι με το σύστημα ή παλεύω να βγω
Σκέψεις να ζεστάνουν την καρδιά μου προσπαθώ να βρω
Τα φτερά μου απλώνω, δεν φοβάμαι το κενό

Τα μάτια ανοίγω, στον κόσμο να βγω,
Αλλά με λύπη αντικρίζω το ίδιο σκηνικό
Μα πως δεν το έβλεπα τόσο καιρό;
Αυτόν τον φόβο, την λύπη, την απομόνωση, τον οδυρμό

Η ανατολή πλησιάζει, δεν έχω καιρό
στους γύρω μου φωνάζω, μαζί μου τους καλώ
Τα προσωπεία σας βγάλτε , κοιτάξτε το φως
Την άνοιξη μυρίστε, ας την φέρουμε εδώ

Κλείστε τα αυτιά σας , αναπνεύστε αέρα
Σηκωθείτε, βαδίστε αντίθετα στο ρου της ημέρας
Ας πάψουμε να είμαστε η γενιά του πλαστικού και του μηδαμινού
Ας γίνουμε επιτέλους οι κυρίαρχοι του παιχνιδιού

Δημοσίευση στο stixoi.info: 06-03-2011