φρέσκο χιόνι στην ελιά

Δημιουργός: orgotakis

ακούοντας το φρέσκο χιόνι του Βασίλη Παπακωνσταντίνου & έχοντας σκούσει την Μυρτιά του Μίκη Θεοδωράκη

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

ΦΡΕΣΚΟ ΧΙΟΝΙ ΣΤΗΝ ΕΛΙΑ

Πάγωσε το νερό στο λούκι,
λάμπει σταλακτίτης μυτερός.
Έρημος στέκω το κοιτάζω,
αμίλητος σωπαίνω σκεπτικός.

Γλυκά ακουόταν που κυλούσε,
στο λούκι μέσα το νερό.
Το χώμα που θα ξεδιψούσε,
με την ελίτσα π΄ αγαπώ.

Χιονιάς στην πόλη πλάκωσε,
την έντυσε νυφούλα.
Μεσ΄ τ΄ ουρανού την εκκλησιά,
την πέρνω γυναικούλα.

Σιέται ο βοριάς και μου βροντά,
την πόρτα που κοιμάται.
Στην πόρτα αφήνω τα προικιά,
μη μου τηνε ξυπνάτε.

Γυρνώ κατά την κάμαρα,
γηρεύω την καλή μου.
Ψάχνω στον κήπο μην εβγή-
κε, την καλώ μαζί μου.

Σιέται στο πλάι της ελιάς,
άνθη γεμίζει ο τόπος.
Δική σου είμαι πάλι εγω,
και τ΄ άρωμα δικό σου.

Στο σπίτι μπαίνω γελαστός,
ψήνω καφέ για δύο.
Στο μαρμαράκι της αυλής,
το ένανε αφήνω.

Απ΄ το περβάζι τ΄ ανοιχτό,
πίνω πικρό τσιγάρο.
Να την ειδώ όλο προσμονώ,
το χάδι της να πάρω.

Μες΄ τη φουσκάλα του καφέ,
χύθηκε τ΄ άρωμά σου.
Γουλιά του πίνω αμίλητα,
και γίνεσαι δικιά μου.

Γλυκά ακουγόταν που λαλούσε,
στον κήπο γύρω απ΄το νερό.
Νέα νυφούλα που φορούσε,
μικρό γοβάκι γιορτινό.

Τάκης Δημητρός (orgotakis)09/03/2011

Δημοσίευση στο stixoi.info: 09-03-2011