Ακολουθώντας τα βήματα.... (2)

Δημιουργός: ΓΙΑΝΝΗΣ Κ

συνέχεια από το προηγούμενο

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[align=center][/B][/I]Αυτό με τα λεφτά άρχισε να γίνεται μεγάλο θέμα τελικά.
Όταν τα αποθέματα τελείωσαν έπρεπε κάτι να κάνω.
Φυσικά δεν ήμουν ακόμα σε θέση να ψάξω γιά κανονική δουλειά
και δεν ήταν και κάτι που με ενδιέφερε.
Άρχισα να κάνω θελήματα γιά λίγα ευρώ.
Μεταφορές κιβωτίων στη κάβα της Ξούθου, καφέδες στα παιδιά του υπουργείου,
θελήματα για τη Μίλα.
Η ντροπή και οι αναστολές με είχαν αφήσει οριστικά.
Έτσι και αλλιώς τόσους μήνες στη περιοχή δεν είχα συναντήσει ποτέ κανένα γνωστό.
Μία ημέρα που ήμουν τελείως στεγνός πήγα στη Θεμιστοκλέους και ανέβηκα στο γνωστό
παλαιοπωλείο του δευτέρου ορόφου.
Ο γέρος κοίταξε καλά το νόμισμα και τα μάτια του γυάλισαν.
Από τη μία πλευρά του η λέξη ΘΕΣΠΙΣ δεν άφηνε αμφιβολίες γιά το τι ήταν.
Πήρα 150 ευρώ και η πρώτη δουλειά ήταν να αγοράσω με 10 ευρώ ένα ραδιοφωνάκι
από το κατάστημα ηλεκτρικών της πλατείας Λαυρίου.
Γιά κάποιον που ξέρει και παρατηρεί είναι εύκολο να δεί τις διαδρομές της πρέζας
αν καθήσει στη Χαλκοκονδύλη.
Καθισμένος στο σκαμπό της Μίλα έβλεπα στις έντεκα το πρωί τα πρεζόνια να κατεβαίνουν
προς τη πλατεία Βάθης.
Αυτή είναι μία καλή ώρα γιά τους ντίλερ.
Όταν ξυπνάς το πρωί σιγά σιγά νοιώθεις το σώμα σου να πονάει από το στερητικό.
Όλοι σου οι μυς γίνονται εστίες πόνου.
Πρέπει λοιπόν να ψάξεις να πάρεις τη πρωινή δόση σου.
Κάθε σωστός ντίλερ το ξέρει αυτό και περιμένει τους πελάτες του τέτοια ώρα.
Ποτέ μου δεν είδα να περνάει από εκεί κάποιος που να έχει ελπίδα.
Όλοι ήταν τελειωμένες καταστάσεις.
Κοκκαλιάρικο σώμα και πρόσωπο όλο γωνίες.
Με μάτια θολά και τρελά συνάμα.
Αυτούς τους τύπους πρέπει να τους αποφεύγεις με κάθε τρόπο.
Μπορεί σε μία διαδρομή διακοσίων μέτρων να τραβήξουν μαχαίρι σε 5 άτομα
αν δεν έχουν λεφτά γιά το πρωινό φτιάξιμο.
Βλέποντας τους καταλάβαινα ότι οι ντίλερ της περιοχής δε θα είχαν και το καλύτερο πράγμα.
Η αγοραπωλησία γίνοταν πάντα μπροστά απο τις τζαμαρίες των τραπεζών.
Και οι ντίλερ ήταν απλά βαποράκια που νόθευαν τη πρέζα γιά να κερδίσουν τη δόση τους.
Μέσα στο πρώτο μήνα είχα τελειώσει ήδη τα γύρω φαρμακεία που αγόραζα σιρόπια.
Κάθε ημέρα αναγκαζόμουν να πηγαίνω όλο και πιό μακριά γιά να αγοράσω
χωρίς ο φαρμακοποιός να με κοιτάξει με καχυποψία.
Και η γενική ατονία μαζί με τις τρεμούλες μου θύμιζαν ότι ήμουν ακόμα πολύ αδύναμος
σωματικά και ψυχολογικά.
Μερικές φορές που έκανα γερή μπάζα αγόραζα δύο κούτες τσιγάρα και κουτάκια φτηνή μπύρα
και έκανα ημέρες να βγώ από το δωμάτιο.
Από το παράθυρο έβλεπα την αφετηρία των λεοφωρείων στη Χαλκοκονδύλη.
Οι φλέβες στα χέρια μου είχαν αρχίσει πάλι να διακρίνονται απαλαγμένες θαρρείς από το φόβο του τρυπήματος.




συνεχίζεται

Δημοσίευση στο stixoi.info: 11-03-2011