Ο Κρυφος Λογος

Δημιουργός: lyssistrati

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Αερινη φλογα στα στηθη ακουμπησε,
μαγεικη σιωπη σφραγησε τα χειλη και δεν λες,
πως τα ιχνη της ομορφιας την ψυχη μαγνητισε.
Μα ηρθε το χθες το παρον να γεμισει ενοχες...
και δεν λες....


Πως πυθαγορεια σιγη στο χρονο κυλα,
μα στο τρυφερο μενος η καρδια μονο ψυθιριζει,
και αρκουσε του ερωτα το χερι να φιλας,
εκει που ο πονος δεν κανει κροτο και η αληθεια του αρχιζει....


Και εγινε η συμπονια του αλλοκοτη μοιρασια,
διχως την αισθηση της λογικης που μαρενει,
μα τα φιλια σου ερμητικα στα ορια μιας ζεστασιας...
ετσι στεκεσαι πλαι του στην στην διαφανη λυπη που μενει.


Ομως ηρθε η ζωη μου, να σου χαρισει υμνους,
αδιαφορωντας την σιγη που κρατουσες,
σνομπαρωντας και αυτους που το αισθημα, τους κανει μιμους...
μα στο στο αγγιγμα μου κρυφα ηξερα πως μου μιλουσες.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 14-03-2011