Έρεβος και φως

Δημιουργός: Θεοδώρα Μονεμβασίτη , Θεοδώρα Μονεμβασίτη

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Στη δική σου όχθη χίλια τα ξενύχτια
μέρες μου φροντίζατε κήπο σκοτεινό
τα θεριά με ξέρουν μα δε τα μονιάζω
κόκκος όλη η γη μου στης νυχτιάς τα νύχια
γίνομαι εσύ και με σένα μοιάζω
μαύρο το μελάνι μες το παρελθόν.

Κλέβουν το κουράγιο απ’ τα όνειρά μου
χίλιες νύχτες μόνες, νύφες και θεές
μες στο φως γλιστρούσαν και στην αγκαλιά μου
κι όμως ήμουν μόνος δεκατρείς ζωές.
Έρεβος και φως χώρισαν τα χέρια
σμίξαν με τα αστέρια
λήστεψαν ψυχές
μένοντας στο χώμα μέτρησα ακόμα
τρεις μεγάλες μάχες, τρεις ανακωχές.
Αν με αγαπάς γίνε μεσημέρι
σφίξε μου το χέρι φέρε Κυριακές
αν σε αγαπώ σ’ όνειρα περνάω
κι όνειρα ζητάω δεκατρείς φορές.

Στα ρηχά της άμμου σα θεός νυστάζω
και σου ξανατάζω τις παλιές στιγμές
έφευγαν οι λέξεις κι έτρεμαν τα χείλια
μέχρι να ξανάρθεις κοίμισα εποχές.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 16-03-2011