χωμάτινοι

Δημιουργός: montekristo

ξετρύπωσα τα παλιά...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Αργοσαλεύουν τα κλαδιά της λύπης
Η σιωπή,
εσωστρεφής,
τρυπώνει στις σκιές της νύχτας
Το φεγγάρι ξετύλιξε την ανεμόσκαλά του
Ποιος θα ανέβει?
Είναι χωμάτινοι οι έρωτες
πως ν’ ανέβουν εκεί πάνω με τα πήλινα πόδια τους?
Από χώμα κι εγώ
κάποτε με άγγιξες
Στέγνωσα πάνω στα χέρια σου
χάθηκα στους λαβύρινθους του δέρματός σου,
στα δαχτυλικά αποτυπώματά σου
περιστρεφόμουν .
Στην γραμμή της καρδιάς,
στην αριστερή σου παλάμη, σταμάτησα
Λίγο πριν ανταμώσω την γραμμή της ζωής
Η σιωπή γλυκοκοιμάται στην αγκαλιά της νύχτας
και μια ανεμόσκαλα στο παραθύρι
κοροϊδεύει
Εχ βρε φεγγάρι…
αν έπεφτες σ’ αυτή τη μικρή λακκούβα
με τα λασπόνερα
θα μπορούσα να σε φτάσω…

Δημοσίευση στο stixoi.info: 19-03-2011