Νιφάδες

Δημιουργός: annaΤi, Αννα... (όχι του mw...)

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Τα νέα μου...

Νιφάδες πέφτουν, από έννοιες που δεν βρίσκουν λέξεις να ντυθούν
Και το συναίσθημα αρνείται, να δεχθεί ότι μουδιάζει...
Τρία χρόνια τώρα κι ακόμα γυμνές τριγυρίζουν στο νου, στην καρδιά, στις αισθήσεις...
κι άντε να εξηγήσεις...και σε ποιόν; Λες και αξίζει να εξηγείς....
όποιος νοιώθει, νοιώθει.... Μόνο που να, αναρωτιέμαι τι έγιναν τα μαύρα μου...
κι αυτά τα ξέπλυνες, τόσο καθολικά και καθοριστικά, που κι εγώ,
με το γυμνό άχρωμο πια είναι μου, άρχισα να γελώ και να διασκεδάζω...
Φαντάσου ότι μέχρι και να φυλάγομαι έμαθα... ή ξέχασα;
Δεν ξέρω... φαντάσου!

Σου είπα ότι λείπεις, ακόμα; Σαν το πιο ανεκπλήρωτο από τα χρέη μου, το ποιο άδικο και άτιμο μαζί;
Συγχώρα με που σου θυμώνω ακόμη, αλλά αυτό είναι που σε κρατά εδώ! Παρόν!
Αυτά... τα άλλα τα ξέρεις, έτσι κι αλλιώς... τα βλέπεις... πικραίνεσαι ή γελάς, δεν ξέρω...
δεν θέλω να ξέρω... φοβάμαι να ξέρω. Να ‘σαι καλά μόνο.. κι εγώ, εδώ... μια χαρά...
μαθαίνω από την αρχή, την αξία του να ζεις! Πανάκριβη, αυτή καθεαυτή! Αυτά... λοιπόν.

Α, και πού είσαι... λέγε ένα γεια πού και πού..., ναι; Απ’ όπου...

Υπόσχομαι να σου χαμογελάσω!



[align=right]21/3/2011[/align]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 21-03-2011