----------

Δημιουργός: στίχος, Χριστίνα ( Μαβιά Ηχώ )

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ξεχάστηκες...σε ατέλειωτα μεσημέρια αθωότητας
στην ακινησία της στοργικής αρχής
στην ισχυρή σιγουριά της αναμονής
Μ' έναν ήσυχο ενθουσιασμό
έγιναν γρήγορα όλα πολύ δικά σας
δίχως να τα ρωτήσετε
Σε κάποιο θολό όνειρο, μάλλον, ανταμώσατε
που γέλασε με τους ίσκιους σας

Λοιπόν...δεν θάρθει
Ακατοίκητα θα μείνουν τα μάτια
Γιατί ξεχάστηκες...δεν πρόσεξες
ότι καμμιά εποχή δεν σας υποστήριξε
Και μείνατε με υπολογισμούς
που πιο πολλά σας χωρίζουν απ' όσα σας έδεσαν
και που πάντα ο ένας απουσίαζε

Δεν θάρθει...μπορείς να κλείσεις τώρα τα παράθυρα
και να κρύψεις τόσο καλά τη συντριμμένη αγάπη
που ούτε εσύ να μη θυμάσαι πού

Μόνο να σημειώσεις στο χαμόγελό σου
για να μην ξεχάσεις ποτέ
πως πάντα θα του χρωστάς τον ήλιο
κι εκείνος θα σου χρωστά τον ουρανό

Τίποτ' άλλο...
Δεν θάρθει...κλείσε, επιτέλους, τα παράθυρα...

Δημοσίευση στο stixoi.info: 23-03-2011