Της Θάλασσας

Δημιουργός: Κωνσταντίνος2004, Κωνσταντίνος

Έχει η μέρα ομορφιά, πού να την συναντήσω; Μέσα στα ρόδα τα λευκά ή μες στα γιασεμιά; Έχει πλούτη αμύθητα και πώς να τα σκορπίσω πώς να χωρέσουν μοναχά, σε μια αγκαλιά ...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

στραβός ο γέρο άνεμος, τη θάλασσα θεριεύει
προτού σου γνέψω, φάνηκες σαν την ανατολή
φύλαξε τη δροσοσταλιά, τώρα που αγριεύει
του ήλιου και απλώνεται, η φλογερή πνοή

χαλάλι σου το βλέμμα μου και η καρδιά χαλάλι
ένας γιαλός ολόκληρος κι η σκέψη δε χωρεί
κι αν το μαντάτο πέταξες, κράτησες το μπουκάλι
κλεψύδρα που την πλάγιασες, ο χρόνος μη σωθεί

κράτα στα χέρια τη ζωή, τη μυριοπενεμένη
να την επαίζεις σαν θα κλαίει, να την γλυκοφιλάς
να την ταΐζεις σαν κοιτά, κάπως αγριεμένη
και κάθε βράδυ ως την αυγή, για αυτή να ξενυχτάς

στάζουν τα λόγια σου θυμό και το φιλί φαρμάκι
κι η φτερωτή σου αγκαλιά, φωτιά και προσμονή
θωρώντας τον ωκεανό, τα ένιωσα λιγάκι
να ανακατεύουν τον καιρό, μα και την προσευχή

ταξίδι στείλε τ' όνειρο, μήπως ξαναγυρίσει
ζερβά δεξά αρμενίζουμε, χωρίς αναπνοή
στα γαλανά σου τα νερά, ριξ' το να κολυμπήσει
που 'χεις αλλάξει φορεσιά, μύριες απ' το πρωί

Δημοσίευση στο stixoi.info: 26-03-2011