Σειρήνα Δημιουργός: genikos, Σίσυφος Γενικός δεμένος στο κατάρτι, με τα αυτιά μου ανοιχτά... και τα σκοινιά λυμένα... Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info [color=black][font=MS Reference Sans Serif][I]
Κάποτε άφηνα την πόρτα μου ορθάνοιχτη
-τότε που δεν ήξερα πως μοιάζεις-
και σου 'δινα της ομορφιάς την όψη
κι εσύ ερχόσουν -ενίοτε ως η σκιά σου-
να ρημάξεις τη ζωή μου.
Με τον καιρό, έκλεινα σιγά-σιγά την πόρτα
βαφτίζοντάς σε ανάγκη πολυτελείας
που έμαθα μόνος μου να ικανοποιώ
μα πάντα έβρισκες νέους τρόπους
να με γελοιοποιείς.
Όπως τώρα, που συνήθισα την απουσία σου
και δε μου έλειπε καθόλου η μορφή σου
ώσπου μου ξαναχτύπησες την πόρτα
και άνοιξα -ξανά- από περιέργεια
να δω ποιος είναι.
Μα πρόλαβες και κρύφτηκες ωσότου να φανώ
και μ' άφησες στην πόρτα σα ζητιάνο
να προσμένω κάτι που δεν ήθελα να 'ρθει.
Γι' αυτό σου γράφω: για να θυμηθώ
να μη σε νοσταλγήσω... Δημοσίευση στο stixoi.info: 27-03-2011 |