κι η λήθη χαρακώνει

Δημιουργός: **Ηώς**, Φωτεινή.Α.Κ

καλημέρα με δύναμη!

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

σε φόρεσα καπρίτσιο μου, με φόρεσες σημάδι
ρούχο μου είσαι δανεικό κι απόμακρη μιλιά
παρέδωσα το σώμα μου, στου κόσμου το υφάδι
αφέθηκα στην ομορφιά, στιγμής απανεμιά

μου δώρισες τ'απόκοσμα, του ήλιου την καλντέρα
σ΄ενα ταξίδι μαγικό, στων αστεριών το φως
τυλίχθηκα, γαλήνεψα, στου φεγγαριού τη σφαίρα
ό,τι ζητούσα, δίνονταν, σαν δώρα διαρκώς

πλάνες που τρέφαν μυστικά, αζύγωτες χαρές
χάθηκαν σαν τον άνεμο, σκορπίστηκαν σα σκόνη
σταλάξανε με νάματα, ονείρου συντροφιές
αναπολούν, μεμψιμοιρούν κι η λήθη, χαρακώνει

τσακίστηκε στα πέλαγα με δάκρια η ελπίδα
καράβι της που βούλιαξε, δρολάπι, οδυρμός
απόμεινε μια μελανή παράτολμη κηλίδα
βούτηξε και αλάργεψε του βάθους οπαδός

κι αν τώρα Άνοιξης θωριά, χαμογελούν οι μέρες
είναι η φωτιά που έλιωνε, πάγους μέσ'στο Χειμώνα
σιγόκαιγε τα δειλινά, άναβε τους αιθέρες
με μάγια και με μυστικά, άνθιζε ανεμώνα

25_03_2011

Δημοσίευση στο stixoi.info: 27-03-2011