οι αρχόντισσες ρουφούνσαν το σπέρμα

Δημιουργός: horseman, Στέλιος Κοντοδήμος - horsemans

ταξίδευα στις ταχείας τις ράγες...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ξεχαστήκαμε...

ναυαγοί σε μιας ξέρας τον ιστό...

σκορπίσαμε σαν αγρίμια...

χαράξαμε στα κουφάρια κορμών...

ένα μονόγραμμα...

πλάνη της σκέψης...

χωρίς ταυτότητα...

ονομάσαμε το νησί των τρελών...

σκορπίσαμε σαν αγρίμια...

σε τρώγλες αλλόθρησκων...



Χαθήκαμε...

από παρανοικές πυξίδες...

ανακατεύοντας πρόστυχα...

το μέλλον με το παρών...

πουλούσαμε τις σάρκες μας...

ματωμένες...

ξεφτισμένες...

στα αιμοβόρα γεράκια...

για μιας στάλας φτερούγισμα...

στο νούμερο οκτώ...

έτσι τυχαία...

σε ζάρια χωρίς νούμερα...

σε παλάμες δίχως δάχτυλα...



Απολογισμός...

κάτι λείπει...

αντικειμενικά...

όλα απουσιάζουν...

μονάχα σακατεμένα χαρτάκια...

μαύρα...

μπερδεύουν την όραση...

τρυγούν το όραμα...

με απο-συνθέτουν οι ραγιάδες...

οι αρχόντισσες ρουφούνσαν το σπέρμα...

τραυματίζοντας την ανα-γέννηση...

βάφτισαν βίαια το κορμί...

σε μια λίμνη αίμα...

κραύγαζαν πως είμαι "θεός"...

δεν είχα ανάσες...

δεν είχα φως...

με αδρανή ακοή...

είχαν μοιράσει την ζωή μου...

στην πλάνη μιας ρουλέτας...



Αν κάποτε περάσεις στο μονοπάτι...

κράτα στις παλάμες σου...

(το θυμάμαι δεν έχεις δάχτυλα)...

ένωσε τις στο στήθος σου...

κράτα την φωτογραφία μου...

θέλω να άντικρίσω...

της μορφής μου το ομοίωμα...

στον παρελθόντα χρόνο...

τότε...

πριν χαριστώ...



Μην το ξεχάσεις...

προσπάθησε να συ-λέξεις τα κομμάτια μου...

αν τα βρεις συναρμολόγησε τα...

προσ-ευχή σου...

ίσως...

ανα-γεννηθώ...

η ψυχή μου...

κρέμεται...

σ' ένα δακρυσμένο φεγγάρι...

προσ-άναμμα ελπίδας...

είτε υπάρξω...

είτε χαθώ...


Μην...

με ξεχάσεις...

σε παρακαλώ...

***

Στέλιος Κ.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 29-03-2011