Πολύμνια

Δημιουργός: Stavros

Πηγή έμπνευσης το ομώνυμο ποίημα του Καρυωτάκη. Αν και ιδιαίτερα μελαγχολικό, ξέκλεψα κάποιους από τους στίχους του για να εκφράσω αυτό που νιώθω στη δική μου Πολύμνια, τη δική μου μούσα. Δεν ξέρω καν αν μπορεί να θεωρηθεί ποιήμα.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Πολύμνια, τα μάτια σου θα τα φιλήσω.
Τα μαλλιά της κυματιστά, τα μάτια της ζεστά. Όταν είναι κλειστά, δε θες να την ξυπνήσεις. Όμορφη και αιθέρια, φωτεινή και ήπια, η αύρα της απλώνει τη γαλήνη.


Πολύμνια, οι μυρωδιές σου.
Τα χέρια μου κατεβαίνουν στο λαιμό της. Το δέρμα της σαν από άνθη αναδύει τις μυρωδιές της νύχτας, τις μυρωδιές του ανέμου, της βροχής. Ο ουρανός, τα σύννεφα. Όλα σιωπούν ευλαβικά. Την αφουγκράζονται.


Πολύμνια, θα βγω γυρεύοντας μεσ' τα νερά σου.Ρυάκι κυλάει στο λαιμό της και κατεβαίνει στα στήθη της. Αμμόλοφοι της ερήμου. Ο άνεμος της ερήμου, σε χορό μαγικό επιδίδεται όταν απάλα τα χαιδεύει, μορφή να τους δώσει που μόνο οι θεοί είναι ικανοί.


Πολύμνια, τα χρυσονείρατα.
Όνειρα χρυσά. Χρυσονείρατα θα είναι τα βράδια μου, ο ύπνος αν με πάρει στο σώμα σου επάνω. Δώσε στα όνειρα φτέρα. Το κεφάλι μου θα γείρω στο κέντρο του κορμιού σου.


Πολύμνια, το φως του έρωτα μου.
Οι σκιές θα παιχνιδίζουν καθώς το παράξενο φως του έρωτα μου θα αντανακλά στο σώμα σου. Το φως του έρωτα θα λάμψει όταν θα γίνουμε ένα.


Πολύμνια, κάποια μεσάνυχτα θα σ' αγαπήσω.
Κάποια μεσάνυχτα ξεκίνησα να σ' αγαπώ. Δώσε μου το χέρι σου. Μούσα της μαγείας πάρε μας μακρυά στον Ελικώνα.


Πολύμνια, ανατολή μου.
ʼνοιξε τα μάτια. Μούσα, η βασίλισσα λέξη του κόσμου. Πολύμνια βασίλισσα μου, μουσική θα είναι η ζωή αν η ανατολή δίπλα σου με βρίσκει.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 23-09-2005