Ξαστεριά

Δημιουργός: iraklisv, ΗΡΑΚΛΗΣ ΒΑΪΤΣΑΡΑΣ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Οι θάλασσες που μαίνονται ακράτητες
Πάνω στους τοίχους του μυαλού μου
Να τους γδέρνει

Η λογική να αρμενίζει σαπιοκάραβο
Για μιαν ακτή ευδαιμονίας να προσμένει
Την άμμο το σκαρί της να φιλήσει
Λόγο να βρει στης μοναξιάς της το απάνεμο
Να κτίσει αλήθεια που ο κόσμος δεν τη θέλει

Τώρα το στόμα σιωπηλά να προξενεύει
Αυτό που άνθρωπο χρειάζεται να ζήσει
Το μέσα λόγο με τα χέρια να παντρεύει
Να κτίσουν κόσμο σταθερό για ότι μείνει

Από το λάγνο των καιρών το παραστράτημα
όπως το λάθος με το πάθος γίναν φίλοι
μες του θολού μυαλού μας το ατόπημα
μαύροι να λάμπουν ψευδοκράτορες σαν ήλιοι

Χόρτασα πια να αναπνέω την παραίσθηση
Που μου χαρίζουν κάτι διάολοι για προίκα
Κλείνω το φόβο της ζωής σε μαύρη τρύπα
λόγους μαρμάρινους που ρίζωσαν στη Πνύκα
θά΄χω προσάναμμα για τούτη την αφύπνιση

Δημοσίευση στο stixoi.info: 03-04-2011