Μοναξιά

Δημιουργός: libertad

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Τα βήματα της μοναξιάς αλαφροπατούν δίπλα μου.
Φοβούνται,τάχα μη με τρομάξουν;
Ίσκιοι σιωπηλοί ταξιδεύουν μες στο σπίτι,
σαν καράβια που βγήκαν απ'τη ρότα τους.
Φοβούνται,τάχα μη με πάρουν μαζί τους;
Πυκνός καπνός κι ανάσα που δεν θέλει να βγει,
μάτια κόκκινα απ'τα δάκρυα,
ζητούν να δουν μια μάταιη ανατολή.
Φοβούνται,τάχα μη ξανά δεν γελάσουν;
Σβηστό το φως,ζωή πουθενά.
Φίλοι που έρχονται ως την πόρτα μου και φεύγουν.
Φοβούνται,τάχα μη και δεν είμαι εκεί;
Μα εγώ...
καλώ τη μοναξιά για παρέα,
τους ίσκιους να μου φέρουν δροσιά,
μπαίνω σε πλοία τις αυγές και ταξιδεύω,
χωρίς καπνό,χωρίς κόκκινα μάτια,χωρίς φίλους...
μα με το φως πάντα σβηστό
και τη ζωή μου κόβω με μαχαίρι.
Γιατί η μοναξιά δεν μπορεί να μιλήσει,
ο ίσκιος σε κάνει και παγώνεις,
φεύγουν τα πλοία και τους λες γεια χαρά,
κι οι φίλοι;
Το φως σβηστό,σβηστό...
κι εσύ κρύβεσαι στη σιωπή της μοναξιάς,
στο καταφύγιο των ίσκιων,
μπαίνεις σε πλοία που τραβάνε αλλού
και δεν περιμένεις εκείνη τη μάταιη ανατολή
που θα σε φέρει πίσω,
εκείνη την ανατολή που έρχεται πάντα ματωμένη,
με τα σημάδια σου πάνω της
γιατί και πάλι δεν σε έφερε πίσω.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 24-09-2005