άκου

Δημιουργός: χρήστος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

άκου, άκου
ο άνεμος δεν ανασαίνει
ούτε η θάλασσα ταράσσεται στο ελάχιστο
ούτε τα βήματα του χρόνου ακούονται τα αμείλικτα
άκου, άκου τη σιωπή
άκου τις λέξεις τις με δίχως ήχο του σύμπαντος
που συγκατανεύει κλίνοντας τον αυχένα
στην αγάπη μας

κοίτα, κοίτα
τα δέντρα ασάλευτα σαλπίζουν τον ερχομό της άνοιξης
με τα μικρά μπουμπούκια τους που φύονται
αθόρυβα μέσα από τα κλαδιά τους
κοίτα, κοίτα τα ουράνια τόξα
που ζώνουν απ’ άκρη σ’ άκρη το στερέωμα
πως γίνονται αψίδες θριαμβικές…
είναι που η φύση ολάκερη χαιρετίζει την αγάπη μας
είναι που η ζωή επικροτεί αμίλητη το φίλημά μας

νιώσε, νιώσε
τη στιγμή την μοναδική
που το φθαρτό σαρώνει τη φθορά
που η ζωή λακτίζει με τη φτέρνα της τον θάνατο
που η ψυχή υμνολογεί την αιωνιότητα
που τα σώματα ξορκίζουν ,λιτανεύοντας, την σήψη
νιώσε, νιώσε την αθανασία της μηδαμινής στιγμής
κι ανάγκασε τη νύχτα να υποκλιθεί
στον τρυφερό, και σιωπηρό εναγκαλισμό μας

Δημοσίευση στο stixoi.info: 07-04-2011