ας είναι

Δημιουργός: χρήστος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

παίζει η σκιά στον ήλιο, παίζει κι ο νους μες στο όνειρο.
κι εγώ θαρρώντας πως ξεπέρασα την ατολμία της σάρκας
σε παίρνω και σε πάω εκεί όπου είχες ονειρευτεί
περνώντας σε πάνω από τα πελάγια πλάτη
και μέσα απ’ τις υποθαλάσσιες σπηλιές με το υφάλμυρο ύδωρ
και μέσα από τις ομίχλες και μέσα από την ηχώ των λόγων μου
και σ’ οδηγώ στο περιστύλιο του ναού όπου λατρεύεται
χωρίς την παρουσία άλλων θνητών, το αθάνατο.

μα δεν γνωρίζω αν εγώ σε οδηγώ ή αν εσύ
κρατώντας απ’ τον καρπό την μνήμη μου σφιχτά
με παίρνεις και με πας εκεί όπου είχα ονειρευτεί
περνώντας με μέσα απ’ τις φλέβες της πέτρας
απ’ όπου σταλάζει εδώ κι αιώνες το ασκούριαστο νερό
στη σπηλαιώδη εκκλησιά με τις νωπογραφίες
όπου οι Άγιοι μες τη δροσιά του βράχου αγάλλονται
και ψέλνουν μόνον αναστάσιμους ψαλμούς
σαν να μην ήταν σταύρωση ποτέ και κάθοδος στο Άδη…

όμως τι σημασία έχει αν σ’ οδηγώ ή αν με οδηγείς;
αφού κι οι δυο έτσι ξεφεύγουμε απ’ τη μοίρα που μας δόθηκε:
να μην υπάρξουνε πότε μαζί τα σώματά μας
κι έτσι, ας είναι μακριά τα μάτια μου απ’ τη θέασή σου
ας είναι η ακοή σου μακριά απ’ τους ήχους της φωνής μου
ας είναι τα δάχτυλά μου ακίνητα, ας μη σε ψαύουν
αφού οι ψυχές μας σμίγουνε και πάνε αντάμα- αντάμα

Δημοσίευση στο stixoi.info: 08-04-2011