Πόσο μου μοιάζεις να' ξερες

Δημιουργός: φλοισβος, Δημακάκος Γιώργος

Καλό ξημέρωμα σε όλους σας..

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Στην πιο θλιμμένη θάλασσα καράβι ξεμακραίνεις
με τα πανιά σου ορθάνοιχτα στ’ ανέμου την πνοή
Στης λήθης την παλίρροια για λίγο ξαποσταίνεις
σκορπίζοντας ξωπίσω σου τη ματωμένη γη

Γυρίζουν την προπέλα σου του χρόνου οι λεπτοδείκτες
σε πάνε σ’ άγριες χίμαιρες, σε άγνωστους καιρούς
Τα μανιασμένα κύματα στο πλάι σου ξενύχτες
θυμίζουν μες στο πέλαγο ακοίμητους φρουρούς

Στης νύχτας το στερέωμα, ολόγιομο φεγγάρι
ξυπνάει της ανάγκης σου τους άγνωστους θεούς
Έγινε το αδύνατο του ονείρου μαξιλάρι
κι έφτασε την ελπίδα σου στα πέρατα του νου

Είν΄ το ταξίδι αλαργινό για της ψυχής τα κάστρα
κι η ανάσα σου ακούγεται αχός τρομακτικός
Μοιάζει η σιωπή αβάσταχτη σ’ αυτήν την άδεια στράτα
σαν τη σκιά που πρόδωσες κι ας είσαι ζωντανό

Πόσο μου μοιάζεις να’ ξερες, μοναχικό καράβι
Στον ίδιο δρόμο σβήνουμε για πάντα μοναχοί
Και σαν παιδιά που ζήλεψαν της άνοιξης το χάδι
γυρεύουμε τα νήματα μιας όμορφης ζωής…

Δημοσίευση στο stixoi.info: 14-04-2011