Ρασπούτιν (επεισ 13)

Δημιουργός: marakos poureitzer, ΜΑΡΙΟΣ ΖΑΜΠΙΚΟΣ

http://www.stixoi.info/stixoi.php?info=Collections&act=details&collection=975

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Αμέσως οι υπασπιστές του,έσυραν τις σπάθες τους και κινήθηκαν απειλητικά προς το μέρος του Γκριγκόρι,που απολάμβανε μασουλώντας και αδιάφορα το πρωινό του. Ήδη η Τσαρίνα, έσπευδε με μια βρεγμένη πετσέτα να καθαρίσει τη στολή του Τσάρου από το μελάτο αυγό της χήνας,που είχε κάνει κατακίτρινη , καθώς και κάμποσα απ τα λιλιά που κρεμόντουσαν στο στήθος του.Τα κορίτσια εντω μεταξύ είχανε λυθεί στα γέλια,πετώντας η μία στην άλλη μελάτα αυγά, ενώ εγώ ήθελα ν ανοίξει η γή και να με καταπιεί. Ο Γκριγκόρι όμως,ούτε κάν έδινε σημασία στο τι γινότανε γύρω του και συνέχιζε νωχελικά να ξεφλουδίζει ένα δεύτερο μελάτο αυγό χήνας. Ευτυχώς, την κατάσταση έσωσε μια χαρούμενη παιδική μουρίτσα, που ακολουθούμενη από τον πανύψηλο ναύτη φρουρό της, μπήκε στην αίθουσα σαν σίφουνας και χώθηκε στην αγκαλιά της Τσαρίνας.Ήταν ο Αλεξέι,ο Τσάρεβιτς και διάδοχος του θρόνου, μ ολοκόκκινα τα μάγουλα και πολύ μεγάλη πείνα. Αμέσως του προσφέρθηκε ένα κάθισμα δίπλα στις αδελφές του, ενώ οι γονείς του κατασυγκινημένοι ,έσπευδαν να φρενάρουνε τους υπασπιστές, που είχανε μαζευτεί με υψωμένες τις σπάθες τους, πάνω απ το κεφάλι του Γκριγκόρι.Τα πράγματα, αρχίσανε να γίνονται "αποκεφαλιστικά", όταν επιτέλους ακούστηκε η τσιριχτή φωνή της Τσαρίνας,να τους διατάζει να εκκενώσουνε το χώρο.«Έξω όλοι σας κοπρίτες!», φώναξε ,ζητώντας ταπεινά συγνώμη από τον Θεομπαίχτη Γκριγκόρι.Ο Τσάρος τότε,παίρνοντας το ύφος του δαρμένου σκύλου,άραξε ταπεινά στην άλλη άκρη του τραπεζιού και χωρίς να βγάλει άχνα.
Δεν τον πολυσήκωνε να το παίξει «αυτοκράτορας» εκείνες τις στιγμές, καθώς έβλεπε ότι το κλίμα δεν τον ευνοούσε. Οι μήνες κύλησαν στο παλάτι, ενώ η υγεία του Τσάρεβιτς είχε σχεδόν αποκατασταθεί .Οι ρινορραγίες, είχανε γίνει πιο σπάνιες και απολάμβανε και πάλι την βόλτα του στους κήπους πάνω στο αγαπημένο πόνεϊ ,με παρέα του τον ναύτη φύλακα άγγελο του.

Τα πράγματα ήτανε άκρως ειδυλλιακά και για τους δυό μας, αφού περνούσαμε φίνα και ντερμπεντέρικα , χάρη στην «Αγιοσύνη» του, μιας και οι εθελοντές κερατάδες σύζυγοι των κυριών, τις αφήνανε να τις μπαλαμουτιάζει η «χάρη» του, προκειμένου ν αποκτήσουνε την εύνοια του, για λιλιά και προαγωγές,λόγω επιρροής του στην Τσαρική οικογένεια. Γίνανε το λοιπόν και προαγωγοί των γυναικών τους , σε τέτοιο βαθμό, που μάλιστα κάποιοι από δαύτους, τις σπρώχνανε κιόλας με το ζόρι ,στο μεγάλο κρεβάτι του χαρισματικού επιβήτορα.Κάποια μέρα όμως απηύδησα και όταν μείναμε οι δυό μας χωρίς γυναικοπαρέα ,του υπενθύμισα, ότι εκπροσωπούσε το Θεό και ότι θα έπρεπε να εξομολογηθεί και να σταματήσει επιτέλους αυτό τον διαβολικό τρόπο ζωής. Τότε άρχισε να με βρίζει κατά το χειρότερο τρόπο, υπενθυμίζοντας μου το ρητό του, «με πηδηματάκια θα πάμε στον παράδεισο ηλίθιε Γραμματικέ !».Η στάση του αυτή ,αλλά και ο κτηνώδης τρόπος του, να εκμεταλλεύεται την αρρώστια κάποιου παιδιού, έστω κι αν αυτό ήτανε ο απόγονος μιας δυναστείας που μισούσα, άρχισε να με κάνει να τον βλέπω διαφορετικά, . Μέρα με την μέρα, κάτι άρχιζε ν αλλάζει μέσα μου. Παράλληλα, η επιθυμία του για περισσότερη εξουσία, με απωθούσε ,αλλά και με φόβιζε συνάμα. Ενα ολάκερο έθνος, κρεμότανε πια απ τα «μπαλάκια» ενός αγύρτη «καλόγερου», του Γκριγκόρι Ρασπούτιν.

συνεχίζεται

Δημοσίευση στο stixoi.info: 16-04-2011