η κατηφόρα αυτούς που πήρε

<head ><meta HTTP-EQUIV=Content-Type CONTENT="text/html; charset=utf-8"><html><head><meta HTTP-EQUIV="Content-Type" CONTENT="text/html; charset=utf-8"><title>η κατηφόρα αυτούς που πήρε</title></head><table width=100%><td width=100% valign=top><p><b>η κατηφόρα αυτούς που πήρε</b><p>Δημιουργός: anuya, <i>Diogenees</i><p><i> </i><p>Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info<p>[align=center][font=Palatino Linotype][color=navy]άν και χτυπάει ο θάνατος τη χώρα<br />
δέν πρέπει να λυπόμαστε, παιδιά!<br />
όσους η κατηφόρα πήρε, τώρα<br />
μισοί απ’ αυτούς γυρίζουνε ξανά.<br />
<br />
|||<br />
<br />
όσων ο χάρος πήρε, παρηγόρα,<br />
δέν πρέπει να λυπόμαστε, παιδιά.<br />
η κατηφόρα αυτούς που πήρε, τώρα<br />
μισοί απ’ αυτούς γυρίζουνε ξανά.[/align]<br />
<br />
τραγούδι απο ενύπνιον:<br />
[font=Sylfaen][color=purple]2011-04-18: Όναρ: τάχα στη Σουηδία ταξίδευα, και υποτίθεται δεύτερη φορά ήταν, τάχα πρίν μερικά χρόνια είχαμε ξαναεπισκεφθεί. Σε Ελλήνων στη Σουηδία σπίτια, διώροφα μεγαλοπρεπή, φιλοξενούμασταν, φιλικά μας φιλοξενούσαν (παρέα ήμασταν). φιλοξενούμενοι και φιλοξενούντες στο λιμάνι πήγαμε, μεγάλο λιμάνι, ψηλός λιμενοβραχίονας στον οποίο επάνω ταβέρνες, εστιατόρια, καφετέριες. στο λιμενοβραχίονα γύρω να βαδίσω θέλησα, προχωρώντας είδα το τειχάκι προς τη θάλασσα μεριά πολύ στενό, στη θάλασσα να πέσω μπορεί σκέφθηκα, και δέν το τόλμησα, με τους άλλους μαζί επέστρεψα, περπατώντας απο ταβέρνες δίπλα βαδίζαμε, αμέτρητα τραπεζάκια έξω, πάρα πολύς κόσμος. Όλοι οι Σουηδοί είχαν μιά πνευματικότητα και ηρεμία συνεπώς εκπληκτική μεγαλοπρέπεια. Στα τραπεζάκια επάνω τί έχουν και τρώνε κοίταξα. Όλοι ψωμάκια είχαν, στρόγγυλα και συνήθως λεπτά (ένα εκατοστό πάχος), όλα τα ψωμάκια: της ορθόδοξης λειτουργίας τη σφραγίδα είχαν, όχι βαθιά τυπωμένη αλλα πάντοτε πολύ ευδιάκριτη, με της λειτουργίας τα σύμβολα όλα λεπτομερώς ευδιάκριτα. Αυτό με εντυπωσίασε, τόσο θρήσκος λαός είναι λοιπόν; σκέφθηκα, ολονών τα ψωμιά λειτουργιές είναι! Ύστερα στης πόλης το κέντρο πάμε, τότε βλέπω ένα μικρό αμάξι με μεγάλη ταχύτητα στο μπροστάτου αμάξι προσκρούει, το μπροστά αμάξι τίποτε να έπαθε δέν φάνηκε, αλλα το αμάξι που προσέκρουσε απο τον κλονισμό μέσα διαλύθηκε. Ανοίγουν βγάζουν απο μέσα την οδηγό, μιά νέα (κάπου 30 χρονών φαινόταν) γυναίκα με μαύρα μαλλιά (μεσογειακά χαρακτηριστικά, όχι τυπικά σουηδέζικα) νεκρή καθώς απο τον κλονισμό μέσα όλατης τα κόκκαλα θρυμματίστηκαν, απο έξω εντάξει φαινόταν, αλλα όλα τα μέλη μαλακά. Μόνο εγώ έδειξα να λυπήθηκα, πώ πώ, να τρέχει δέν έπρεπε, απο το μπροστινό αμάξι απόσταση να κρατάει έπρεπε είπα. Ύστερα φώναζα «φέρτε ένα φορείο να την πάμε στο νοσοκομείο», κανείς σημασία δέν έδινε. Βλέπω έναν ψηλό γεροδεμένο άντρα, μου λέει: «δέν θέλει φορείο, δέν βλέπεις πώς είναι; ένα τσουβάλι θέλει να την βάλουμε μέσα να πάμε να την θάψουμε».<br />
Ύστερα άλλαξε η σκηνή, κάτι αγόρια, έφηβοι, όλοι με παραδοσιακά ρούχα ντυμένοι (ήταν κατα βάσιν βαθυκόκκινα, με μαύρα στοιχεία και λιγότερα άσπρα στοιχεία ενδυμασίας) γραμμή κάναν, όπως για παρέλαση, μιά πορεία, procession, θα πήγαιναν. Είχαν επι το πλείστον μαύρα μαλλιά, υπέθεσα οτι έχουν ελληνική καταγωγή, στα ελληνικά ρώτησα τί πορεία είναι αυτή, πού θα πάτε; οι περισσότεροι δέν κατάλαβαν τα ελληνικά, ένας στα ελληνικά κάτι απάντησε. στην πίσω γραμμή ένας ψηλός με μαύρα μαλλιά είπε κάτι στα σουηδικά, δέν το κατάλαβα (οι ψηλότεροι ήταν πίσω στην παράταξη, οι κοντύτεροι μπροστά). τότε τους ρώτησα στα αγγλικά, αγγλικά όλοι καταλάβαιναν, ρώτησα «είναι θρησκευτική αυτή η πομπή;» μου απάντησαν «όχι ακριβώς», κάτι τέτοιο απάντησαν.<br />
Άρχισαν την πορεία, πομπή, και καθώς βάδιζαν τραγουδούσαν στα ελληνικά ένα τραγουδάκι, τη μελωδία καλά την θυμάμαι, τα λόγια περίπου αυτά ήταν: <br />
άν και χτυπάει ο θάνατος τη χώρα<br />
δέν πρέπει να λυπόμαστε, παιδιά<br />
η κατηφόρα αυτούς που πήρε, τώρα<br />
μισοί απ’ αυτούς γυρίζουνε ξανά.<br />
πού θα πάνε για να δώ τους ακολούθησα, σε ένα απλό σπίτι πήγαν (καθόλου διακοσμημένο, όχι εντυπωσιακό), μπήκαν, σε κάποιον επίσκεψη πήγαν, έστησα αυτί να καταλάβω τί λένε, και απο τα λεγόμενατους έβγαλα οτι ήταν επίσκεψη στο Θεό, στο σπίτιτου, σάν φιλική επίσκεψη στου Θεού το σπίτι πήγαν κάτι να του πούν ή να ζητήσουν. Άκουγα που λέγανε οτι οι μισοί θα γυρίσουνε στη ζωή. Ρώτησα «γιατί οι μισοί»; δέν μπόρεσα να πάρω απάντηση, αλλα τότε μέσαμου σκέφθηκα οτι οι μισοί θα επιστρέψουν στη ζωή, διότι δύο άνθρωποι (ζευγάρι) έναν άνθρωπο γεννάνε, έτσι των νεκρών οι ψυχές στη ζωή επιστρέφουν, (άρα στην επόμενη γέννα και οι άλλοι μισοί ξαναγεννιούνται). Άρα λοιπόν, του εθίμου αυτού το νόημα αυτό είναι σκέφθηκα, πάνε στο Θεό να του ζητήσουν να ξαναενσαρκωθούν οι νεκροί γεννώμενοι κανονικά απο ζευγάρια. του τραγουδιού ο σκοπός στο νούμου συνεχώς επαναλαμβανόταν και τότε ξύπνησα. Πολλά απο το όνειρο ξέχασα, όσα θυμήθηκα σημείωσα.<br />
<p>Δημοσίευση στο stixoi.info: 18-04-2011</td><td valign=top></td></table><br />