το μονοπάτι της γνωσης (επεισ 35) Δημιουργός: marakos poureitzer, ΜΑΡΙΟΣ ΖΑΜΠΙΚΟΣ http://stixoi.info/stixoi.php?info=Collections&act=details&collection=955 Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info «Μα εξηγείστε μου σας παρακαλώ, πού ακριβώς βρίσκεται ο «κίνδυνος» για την ανθρωπότητα μέσα σ αυτό το απόκρυφο βιβλίο, αφού στο τέλος οι υποχθόνιοι, με τη βοήθεια του αναζητητή, που θα τους ανοίξει από μέσα την Πύλη ,θα επιστρέψουνε και πάλι στον υπόγειο κόσμο τους?», ρώτησε ο σκηνοθέτης, αδυνατώντας να κατανοήσει τους φόβους του γέρου.
Ο γέρος τότε, ξέσπασε σ ένα νευρικό γέλιο, που αντιλάλησε μέσα στο τεράστιο στούντιο, ξεκουφαίνοντας τους πάντες.
«Εκεί ακριβώς κρύβεται η παγίδα αφελή φίλε μου, καθώς με το άνοιγμα της Πύλης, δεν πρόκειται να μπούνε μέσα οι υποχθόνιοι για να επιστρέψουν τάχατες στον υπόγειο κόσμο τους, αλλά θα αποδράσουνε απ την ίδια Πύλη και οι υπόλοιποι ομοειδείς τους !»
Μετά από αυτό, όλοι πήρανε ξανά τις θέσεις τους στο πλατό ,ενώ ο γέρος κλείνοντας τα μάτια και σηκώνοντας τα χέρια ψηλά πάνω απ τον υπνωτισμένο Αμαντέους, άρχισε να κάνει επίκληση στους Θεούς στα αρχαία Ελληνικά. Έμοιαζε εκείνες τις στιγμές, σαν μορφή αρχαίας Ελληνικής τραγωδίας, καθώς η ικετική φωνή του ,υψωνόταν σπαρακτική προς τα ουράνια. Στη συνέχεια ακούμπησε τα χέρια του πάνω στο σώμα του αναζητητή ,περιμένοντας ανυπόμονα κάτι να συμβεί.
Πράγματι, φωτεινές λάμψεις καταύγασαν το χώρο και ένας δυνατός αγέρας που προερχότανε από το πουθενά, παρέσυρε με μανία σχεδόν τα πάντα στο διάβα του.
Όλοι πέσανε στο πάτωμα για κάλυψη, καθώς οι τεράστιοι σωλήνες αιωρήθηκαν και άρχισαν να στροβιλίζονται με ασύλληπτη ταχύτητα πάνω απ τα κεφάλια τους, μαζί με όλα τα σκηνικά αλλά και μηχανήματα, που ήτανε στημένα στο πλατό. Τα πάντα πλέον εκει μέσα αιωρούνταν , στροβιλίζοντας επικίνδυνα πάνω απ τα κεφάλια τους.
Κάποια στιγμή μια αδιαπέραστη πράσινη ομίχλη κάλυψε τα πάντα. Ήτανε τόσο πυκνή, που ο ένας δεν αντίκριζε τον άλλο, ακόμα κι αν βρισκότανε δίπλα του. Στη συνέχεια τα πάντα προσγειώθηκαν αθόρυβα και απαλά στη θέση τους ,λές και δεν είχε προηγηθεί το παραμικρό.
Μόνο που στη θέση των σωλήνων ,που χρησιμοποιούσανε στο γύρισμα σαν «τούνελ», υπήρχανε πλέον αληθινές πέτρινες στοές,σκοτεινές και αδιαπέραστες από το φώς.
Εν τω μεταξύ, κάτι το απίστευτο συνέβαινε στο κρεβάτι του Αμαντέους.Το σώμα του ενώ βρισκότανε ακίνητο και υπνωτισμένο ,ένα δεύτερο «σώμα» ,ακριβές αντίγραφο του, άρχισε να «αναδύεται» από μέσα του και ν ανεβαίνει αργά,αργά προς το ταβάνι, ακολουθούμενο από ένα λαμπιρίζον νήμα που ξετυλιγότανε από τον υλικό αφαλό του.
«Βλέπεις ότι θωρούν τα μάτια μου σκηνοθέτη?», ψέλλισε γεμάτος δέος ο παραγωγός, σκουντώντας τον ,να στρέψει το βλέμμα του προς τα εκεί.
Όμως εκείνο που περισσότερο τους συγκλόνισε, ήτανε η μορφή του γέρου, που άυλη πλέον, ακολουθούσε το «αντίγραφο» του αναζητητή στα ύψη.
«Πρόκειται για αστρικές προβολές !»,ψέλλισε γεμάτος έκπληξη ο παραγωγός, μη πιστεύοντας στα μάτια του.«Δηλαδή ?» ,ρώτησε με απορία ανάμικτη με φόβο ο σκηνοθέτης.
«Ο Αμαντέους, βρίσκεται πλέον κάτω από καθοδηγούμενη εξωσωματική εμπειρία και προβολή, υπακούοντας στις εντολές του γέρου».
Κάποια στιγμή, τα δύο αστρικά σώματα, του αναζητητή και του γέρου, στάθηκαν αντικριστά στο ύψος σχεδόν της οροφής και ένωσαν τα χέρια τους, δημιουργώντας σπινθήρες και έντονες λάμψεις.
Στη συνέχεια, σε κλάσμα του δευτερολέπτου, εμφανίστηκαν και οι δυό τους, μπροστά στην είσοδο των πέτρινων στοών.
«Ρυθμίστε τις κάμερες, και βάλτε υπέρυθρα φίλτρα, συνεχίζουμε !», ούρλιαξε με την ντουντούκα ο σκηνοθέτης, καλώντας τους τεχνικούς να λάβουνε τις θέσεις τους.
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
Δημοσίευση στο stixoi.info: 19-04-2011 | |