Η Ονειρικη Νησοσ

<head ><meta HTTP-EQUIV=Content-Type CONTENT="text/html; charset=utf-8"><html><head><meta HTTP-EQUIV="Content-Type" CONTENT="text/html; charset=utf-8"><title>Η Ονειρικη Νησοσ</title></head><table width=100%><td width=100% valign=top><p><b>Η Ονειρικη Νησοσ</b><p>Δημιουργός: lyssistrati<p><i> </i><p>Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info<p>Ετσι...ριχνω την αδιακοπη ματια,σε ουρανια μονοπατια γαλαζια<br />
           και εκεινα με ενα φυσημα αερα ξεγελουν την σκονη,για να μη δω...<br />
           καθως το βαδισμα της ισως να αφηνε ιχνη...ιχνη μιας ρακενδυτης σιωπης,<br />
           που ξαποστα στο γαλαζιο προσκεφαλι...<br />
            Μα δεν διακρινετε στα μονοπατια αυτα καποιο περασμα, <br />
             παραμονο το περασμα μιας ταχυτερης σκεψης...<br />
             Το αερακι δεν φαινεται να εχει αλλο σκοπο απο το τιναγμα της ταλαιπωριμενης σκονης<br />
             Μα σκεψη διαχωριζει το αγγιγμα της θαλασσης που το πεπλο της κρυβει τον σκοπο,<br />
             και ηρεμη ηχω της που φανταζει,δυο μωρα που γλυστρουν στο αγκαλιασμα του μορφεα<br />
             και αλλωτε φανταζει σαν δυο νεων τα σωματα που η ηδονικη λανψη τους κρυβεται πισω<br />
             απο αυτο το πεπλο...<br />
ειδες..?ο σκοπος καπου αρχιζει να σιγο αντιηχει στο κροτο της αμφιβολιας...<br />
θυμασαι..?κροτος ητανε που οταν κοιταχτικαμε βαθυα απο τις πυλες των ματιων μας.<br />
                   που μας αποσπασε...?<br />
                   και ξανα αναζητησαμε αλλες πυλες εστω μονο να νοιωσουμε τις σκοτεινες φυλακες,<br />
                    των αναμνησαιων μας....με μοναδικο φυλακα τους την ασημενια αραχνη που υφενει  <br />
                     στον ιστο της αυτον τον κροτο...<br />
Ναι ξερω ειναι δυσκολο να θυμασαι,πως αδοξα εγινα ιστο σου και ακολουθω την υπνοτισμενη <br />
                      μορφη σου...σε διψασμενα χωματα εκει με πας,σαν το χωμα εσυ,και εγω σαν το <br />
                       πελμα που σου αφηνει το σημαδι του..σαν την διψα εγω και εσυ σαν η δροσερη,<br />
                        ελπιδα που παντα υπαρχει στις θανασιμες στιγμες μου..<br />
Ναι ξερεις,βαθυα μεσα σου,οπως το βαθος μιας αρμονικης λιμνης που το σκουρο φοντο της,<br />
                          αντανακλα αυτες τις θανασιμες στιγμες...<br />
ξερεις ναι,πως οι στιγμες αυτες δεν αιμοραγουν καθως η γιατρεια τους περιπλεκοντε,<br />
                           στην αρμονια σου...<br />
Νοιωθεις?μιλω για αρμονια οπως εκεινη ομιλει σε εσενα με φωτισμενες ιδεες..<br />
                          Ιδεες που η λανψη τους φτανει να διακρινεις τα προσωπεια ξεχασμενων,<br />
                          αναγκων..<br />
Συγνωμη αποφευγω να ομιλω για αυτα τα προσωπεια,μα ομως εχουν καπου κρυμενη την διψα,<br />
                          που εχω για εσενα..<br />
                           εσυ λοιπον σαν διψα μου,και εγω σαν αντοχη σου να μου την προσφερεις..<br />
Να που εφτασα και στην προσφορα,απεραντη και εκεινη και γαλαζια..<br />
                            σε αυτη την ονειροποληση,που παγιδευει τις αισθησεις μου..με τον διακαη ποθο<br />
                            τους και εκεινες να μαρμαροθουν σε αυτην την ονειροποληση σαν μια εμπνευση <br />
                            του πραξιτελη...<br />
                             Και ο χρονος αφαιρει την αισθηση του ειδες..?τωρα  που ομιλω με την σιωπησου<br />
                             μα ειναι τοσο αδυναμος που η τοση αδυναμια του μου προκαλει τον οικτο,<br />
                             αλλωτε και αλλωτε την μονακριβη ελευθερια..<br />
Μα ααυτη η ελευθερια με κανει να ομιλω με τον δικο της λογο,και με αφηνει ελευθερα,<br />
                             να ταξιδευω γυρω απο εσενα,με την πυξιδα της φαντασιας που επεικονιζει,<br />
                              την αφροδισια ομορφια σου..!<br />
Θα σωπασω μα μη αφησεις τον φοβο να σε πλανεψει και ξαπωστασεις στα στιβαρα μπρατσατο<br />
                             ο πενθιμος πονος ομως μπορει να φαινεται τερατωδη αλλα μεσα του κρυβει,<br />
                             την αγγελικη υποσταση του που θελει να σε προστατεψει..<br />
Ξερεις και η σιωπη μου θελει να σε προστατεψει,μα η ονειροποληση μου θα ειναι παντα εκει,<br />
                               διπλα σου να σου χαριζει την θερμη της αγαπης..που παντα θα σου κραταει <br />
                               συντροφια στα παγωμενα ταξιδια των απογοητευσαιων σου...<br />
  Παντα εσυ σαν ταξιδι μου παντα εγω σαν θερμη σου...<p>Δημοσίευση στο stixoi.info: 19-04-2011</td><td valign=top></td></table><br />