Ωκεανός

Δημιουργός: Μιχάλης Σκουλάς, Μιχάλης Γ. Σκουλάς

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Σε ένα πέλαγος βαθύ ρίχνω το βλέμμα
σαν απόχη που δικάστηκε να μείνει άδεια
το σκαρί μου δυνατό και αδύνατο μαζί
βυθίζεται σε κύματα που προκαλούν ανθρώπινοι διαβόλοι

Δελφίνια οι ελπίδες που με συνοδεύουν
όμως κι εκείνες χάνονται στο μαύρο
μέχρι ο ήλιος να φωτίσει το αλάτι
που τα μάτια πονά αλλά τις πληγές θρέφει

Πανιά τα χέρια μου που απλώνουν την αγάπη
σ’ ότι αγγίζουν που ξεχάστηκε απ’ την μνήμη
μα αγέρας πουθενά μόνο μπουνάτσα
γιατί αυτή ευχήθηκα κι ας ήμουν καπετάνιος

Ποιο είναι το νόημα λοιπόν σε μια αιώνια πλεύση
πριν τα βλέφαρα να κλείσουν απ΄το τέλος;

Να ταξιδεύεις με όλο σου το είναι προς μια Ιθάκη
που η φαντασία έπλασε μια νύχτα με φεγγάρι;

Να μένεις στάσιμος στα ήρεμα νερά της προδοσίας
και η ελπίδα να σε θρέφει μόνο δάκρυ;

Φοβάμαι την απάντηση να ψάξω
κι ας είναι μέσα μου βαθιά κρυμμένη
γιατί κι αυτήν αν με τον χρόνο ανακαλύψω
ξέρω πως πάντα μια ερώτηση θα μένει.

Μιχάλης Σκουλάς

Δημοσίευση στο stixoi.info: 21-04-2011