Η ανάστασή μου

Δημιουργός: Kostas Houston, Κωνσταντίνος Φ. Βελιάδης

Πηγή έμπνευσης αυτό που έγραψε ο πατέρας μου για μένα πριν τριάντα χρόνια. Δείτε το link

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Όταν θα φύγεις θέλω να ΄ναι Κυριακή
με συννεφιά ή με λιακάδα δε με νοιάζει.
Η παγωνιά του χωρισμού με αγκαλιάζει
του τέλους έφτασε η ώρα η κακή.

Όταν σε βλέπω πάντα η ίδια απορία
η απονιά απ΄τη ματιά σου με σκοτώνει.
Σαν την πορφύρα η καρδούλα μου ματώνει
Το πάθος χάθηκε κι αλλάξαμε πορεία.

Της Αναστάσεως Κυριακή αν τύχει να 'ναι
Ίδιος ο πόνος, ίδια πίκρα και σαράκι
Για συντροφιά θα έχω ένα μινοράκι
Σαν τα καρφιά οι αναμνήσεις με πονάνε.

Όταν θα φύγω θέλω να ΄ναι Κυριακή
με συννεφιά ή με λιακάδα δε πειράζει.
Της προδοσίας μ΄ έχει φάει το μαράζι
Και του στερνού σου του φιλιού η φυλακή.

___________________________________

Η ανάστασή μου δύο παιδικές φωνούλες
το γιατρικό μου η ολάνοιχτη αγκαλιά τους...
Η συντροφιά μου τα ολόγλυκα φιλιά τους
Λόγια αγάπης από δυο αγνές ψυχούλες.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 23-04-2011